Pracownik korzystający z pożyczki powinien spłacać ją zgodnie z harmonogramem ustalonym w momencie udzielenia pożyczki. Pracownik może sam wpłacać do kasy lub na konto zakładowej kasy zapomogowo-pożyczkowej ustaloną kwotę raty lub też zgodzić się, aby pracodawca dokonywał potrąceń z kwoty należnego mu wynagrodzenia. Z tym drugim rozwiązaniem w praktyce spotykamy się częściej.
Zgoda pracownika powinna zostać wyrażona na piśmie i powinna wskazywać tytuł potrącenia, czyli wskazywać, iż potrąceniu podlegają raty tytułem spłaty pożyczki z zakładowej kasy zapomogowo-pożyczkowej, jak również wysokość kwot podlegających potrąceniu. Maksymalna wysokość kwoty, jaką pracodawca może potrącić z miesięcznego wynagrodzenia pracownika na rzecz zakładowej kasy zapomogowo-pożyczkowej, została wskazana poprzez określenie kwoty wolnej od potrąceń, którą powinien otrzymać pracownik.
Zgodnie z art. 91 par. 2 pkt 2 k.p. kwota wolna od potrąceń wynosi 80 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W zależności od wysokości kosztów uzyskania przychodu i ulgi podatkowej kwota wolna od potrąceń należna pracownikowi zatrudnionemu na pełny etat może wynosić od około 636 do 680 złotych. Jeśli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwoty wolne od potrąceń ulegają zmniejszeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
Pracodawca nie może potrącić żadnej raty z tytułu spłaty pożyczki uszczuplając wyliczoną zgodnie z kodeksem pracy kwotę wolną od potrąceń. Jeśli zaś dokonałby takiego potrącenia, pracownikowi przysługiwać będzie roszczenie o zwrot tej kwoty wraz z odsetkami.
MONIKA SOJDA
radca prawny w kancelarii Gide Loyrette Nouel
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 871 par. 1 pkt 1, art. 91 par. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).