Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy i umowę zakazującą prowadzenia działalności konkurencyjnej przez pewien czas po ustaniu stosunku pracy.
Ustalając treść zakazu, pracodawca musi uwzględnić: zakres obowiązków i odpowiedzialności danego pracownika, specyfikę branży, w której działa, oraz potencjalne zagrożenia związane z podjęciem przez pracownika działalności konkurencyjnej.
Zawieranie umów o zakazie konkurencji powinno być brane pod uwagę zawsze wtedy, gdy pracownicy mogą w łatwy sposób wykonywać te same czynności na zewnątrz firmy i tym samym działać na niekorzyść pracodawcy. Należy jednak pamiętać, że nie można zakazać jakiejkolwiek działalności.
• Zakaz konkurencji w trakcie zatrudnienia
Pracodawca może zawrzeć umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy z każdym pracownikiem, bez względu na zajmowane przez niego stanowisko. Jednak w praktyce najczęściej takie umowy podpisywane są ze średnią lub wyższą kadrą menedżerską. Umowa o zakazie konkurencji nie może być zawarta w sposób dorozumiany.
Reguły dotyczące zakazu konkurencji stosuje się tylko do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Nie dotyczą one osób zatrudnionych na podstawie kontraktów cywilnoprawnych, w szczególności na podstawie umowy o dzieło czy zlecenia. W takich przypadkach kwestie dotyczące zakazu konkurencji ustala się, zgodnie z zasadą swobody umów, w umowie cywilnoprawnej stanowiącej podstawę zatrudnienia. Na podstawie kontraktów cywilnoprawnych zatrudniani są z reguły menedżerowie najwyższego szczebla.
Podstawa prawna:
• art. 1011–1014 Kodeksu pracy.
Orzecznictwo:
• wyrok SN z 10 września 2004 r. (I PK 592/03, OSNP 2005/14/202).