Organ podatkowy nie musi uwzględniać żądania podatnika sprostowania decyzji podatkowej. Jeśli jednak to zrobi, wyda nową decyzję.
Zasady prostowania decyzji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej Ordynacja podatkowa). Zdaniem Marcina Biernackiego, prezesa zarządu firmy Biernacki w Krakowie, strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać: uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia lub co do prawa odwołania; wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego; sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.
– Praktyka oraz dostępne orzecznictwo uczą, że sprostowanie decyzji powinno dotyczyć jedynie właściwej interpretacji czy też wykładni sformułowań, pojęć czy zagadnień poruszonych w decyzji – twierdzi Marcin Biernacki.
W konsekwencji, co podkreśla nasz rozmówca, sprostowanie decyzji nie zmienia w sposób istotny merytorycznej treści pierwotnej decyzji, jest tylko jej rozwinięciem w celu wyjaśnienia wątpliwości strony co do zawartych w decyzji pouczeń czy też rozstrzygnięć.
Ważne!
Błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo brak takiego pouczenia nie może stronie szkodzić
Potrzebny wniosek
Ordynacja podatkowa daje możliwość wystąpienia do organu podatkowego z wnioskiem o sprostowanie decyzji. Jak wyjaśnił Paweł Szymański, doradca podatkowy z Independent Tax Advisers Doradztwo Podatkowe, wniosek o sprostowanie decyzji może być złożony w odniesieniu do błędnego pouczenia co do prawa do wniesienia odwołania lub skargi do sądu administracyjnego albo w przypadku jego braku.
– Sprostowanie decyzji ma umożliwić stronie złożenie odwołania lub skargi zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami i nie ogranicza praw strony w tym zakresie – wskazał Paweł Szymański. Jednocześnie dodał, że możliwe jest również wniesienie przez stronę wniosku o sprostowanie oczywistych pomyłek lub błędów rachunkowych w wydanej decyzji. Może to w szczególności dotyczyć błędów w nazwie lub nazwisku strony lub jej adresie.
– Należy zaznaczyć, że w zależności od zarzutów wobec otrzymanej decyzji, podatnik musi wybrać, czy zamierza skorzystać z prawa do żądania sprostowania decyzji, czy też złoży odwołanie od decyzji. Skorzystanie bowiem z jednego prawa uniemożliwia w tym samym czasie skorzystanie z drugiego – mówił nasz rozmówca.
Urząd zmieni decyzję
Organ podatkowy, uwzględniając żądanie podatnika dotyczące sprostowania decyzji, zmieni wcześniejszą decyzję. Zdaniem Tomasza Rolewicza, starsze- go konsultanta w dziale doradztwa podatko- wego Pricewaterhouse- Coopers, sprostowanie, podobnie jak odwołanie, zmierza do zmiany decyzji podatkowej. Poza licznymi odmiennościami dzielącymi sprostowanie od odwołania, podstawową różnicą jest fakt, że sprostowaniu mogą podlegać wyłącznie błędy rachunkowe lub oczywiste omyłki. W przepisach podatkowych brak jest jednak definicji takich błędów i omyłek.
– Dlatego jeżeli decyzję wydał organ pierwszej instancji, a nie chodzi tu o nieistotny dla podatnika drobiazg, zasadne będzie skorzystanie przez podatnika z odwołania w terminie 14 dni od doręczenia decyzji. Uniknie się w ten sposób sporów dotyczących wagi błędów lub omyłek popełnionych przez organ w decyzji i tego, czy mogą być one usuwane w drodze sprostowania – uważa Tomasz Rolewicz. Dodaje, że inaczej jest w przypadku, w którym organ podatkowy zamieścił błędne pouczenie w przedmiocie przysługującego podatnikowi środka odwoławczego od decyzji. Przepisy Ordynacji podatkowej chronią tutaj podatnika, wyraźnie stwierdzając, że błędne pouczenie nie może podatnikowi szkodzić.
– Z praktycznego punktu widzenia, w takim przypadku sprostowanie będzie jednak szybszym środkiem niż zaskarżanie decyzji w zgodzie z błędnym pouczeniem i skorzystanie z prawidłowego środka odwoławczego dopiero po odmowie rozpoznania sprawy przez niewłaściwy organ lub sąd, do którego błędnie odesłano podatnika w decyzji – tłumaczył ekspert PricewaterhouseCoopers.
Ewa Matyszewska