Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany u pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:
l wynagrodzenia zasadnicze,
l wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
l różnego rodzaju dodatki,
l nagrody,
l ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
l wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
l świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
l wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Bez względu na to, kto będzie dokonywał obliczeń, przy ustalaniu limitu podstawy wymiaru składek w danym roku kalendarzowym należy oprócz wynagrodzenia zasadniczego wziąć pod uwagę wszystkie ww. składniki, które mają wpływ na podstawę wymiaru. Jeżeli pracownik zatrudniony jest u jednego pracodawcy (bez względu na liczbę łączących go z pracodawcą stosunków: umowa o pracę, zlecenia czy umowa o dzieło), to pracodawca jako płatnik kontroluje, czy nie została przekroczona roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.
Ważne!
W sytuacji przekroczenia odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, tj. kwoty 78 480 zł, należy zaprzestać odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Należy pamiętać, że ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dotyczy zarówno tych osób, które podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jak i tych, które mają prawo do dobrowolnego objęcia ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi.
Ważne!
Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek nie dotyczy składki chorobowej, wypadkowej, zdrowotnej, składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Co jednak w sytuacji, gdy dana osoba świadczy pracę na podstawie kilku umów o pracę czy zlecenia u różnych podmiotów. Kto powinien wtedy pamiętać o „pilnowaniu” podstawy wymiaru składek? Odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista, choć nie wszyscy ubezpieczeni o tym pamiętają. Po zliczeniu samodzielnie wszystkich podstaw wymiaru przy przekroczeniu kwoty 78 480 zł to sam ubezpieczony powinien poinformować wszystkich płatników (najlepiej pisemnie) o zaistniałej sytuacji. Powiadomienie takie leży w interesie pracownika, w przeciwnym bowiem wypadku powstanie nadpłata i to zarówno po stronie pracodawcy, jak i pracownika, a na zwrot nadpłaty trzeba będzie poczekać.