W przypadku powstania pewnych zdarzeń życiowych pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z Kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z innych przepisów prawa.
Jedną z takich okoliczności jest tzw. urlop okolicznościowy. Pojęcia tego używa się w praktyce do zwolnień z pracy w szczególnych sytuacjach rodzinnych i osobistych pracownika, które uniemożliwiają mu stawienie się i świadczenie pracy. Natomiast żadne przepisy prawa pracy nie zawierają definicji legalnej tego typu zwolnienia.
Pracodawca jest zobowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:
• 2 dni – w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,
• 1 dzień – w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.