Przez umowę-zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (art. 734 § 1 k.c.). Przedmiotem umowy-zlecenia jest zobowiązanie się zleceniobiorcy do dokonania określonej czynności prawnej dla zleceniodawcy. Najczęściej jednak umowa-zlecenia dotyczy wykonywania czynności faktycznych (np. sprzątanie), przez co w istocie są to umowy o świadczenie usług. Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.).
Umowa-zlecenie, podobnie jak umowa o pracę, jest umową starannego działania, stąd też ich rozróżnienie bywa często trudne. Konsekwencją wprowadzonych różnic między tymi umowami jest odmienna sytuacja ubezpieczonych z obydwu tych tytułów na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych, w szczególności dotycząca obowiązku podlegania tym ubezpieczeniom.
Umowa-zlecenie może być odpłatna lub też nie mieć takiego charakteru (co stanowczo ją wyróżnia od umowy o pracę czy umowy o dzieło, które są odpłatne). Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za jego wykonanie należy się wynagrodzenie (art. 735 § 1 k.c.). W takim przypadku należne są składki na ubezpieczenia społeczne.
Więcej: Ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych