W procesie rozwodowym w zakresie wykazania winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego służyć może także nagranie magnetofonowe rozmów prowadzonych przez strony, nawet jeżeli tych nagrań dokonano bez wiedzy jednej z nich i w okresie trwania małżonków w faktycznej separacji.
Nie ma zasadniczych powodów do całkowitej dyskwalifikacji kwestionowanego przez małżonka dowodu z nagrań rozmów telefonicznych, nawet jeżeli nagrań tych dokonywano bez wiedzy jednego z rozmówców.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie oceniano granice dopuszczalności reakcji (słownej i innej) małżonka w związku z zachowaniem się drugiego małżonka. Ocena taka może być dokonana, oczywiście, jedynie na tle konkretnych okoliczności sprawy i zasad współżycia społecznego. Dowody te podlegają swobodnej ocenie dowodów przez sąd, co nie oznacza dowolnej.
Treść i sposób prowadzenia rozmów telefonicznych, także po dwuletnim okresie separacji małżonków, może charakteryzować i świadczyć o zachowaniu się małżonka(-i) także w okresie wspólnego zamieszkania z drugim małżonkiem(-ą).
Dowód z taśmy
Kodeks postępowania cywilnego reguluje bezpośrednio tylko niektóre kwestie związane z dowodem z taśmy magnetofonowej (taśmy dźwiękowej). Poza dopuszczalnością tego środka dowodowego normuje reguły mające zastosowanie do sposobu przeprowadzenia tego dowodu. Przepisy odnoszące się do oględzin należy mieć na uwadze, gdy chodzi o kontrolę i ocenę stanu taśmy magnetofonowej w celu ustalenia, czy nie była preparowana, tzn. czy nie jest przecinana i łączona, czy stanowi ona taśmę, na której nastąpiło nagranie czy chodzi o taśmę, na którą dźwięki zarejestrowane nagrano pierwotnie. Do samej natomiast treści taśmy, tj. zapisu zarejestrowanego na niej mają odpowiednie zastosowanie przepisy o dokumentach stosownie do ich charakteru. Walor dowodowy treści taśmy magnetofonowej zależy od stanu taśmy (ocena jej w wyniku oględzin) i od treści zapisu, okoliczności i celów nagrania, osoby, która dokonała zapisu. W każdym razie powinny być w drodze zwłaszcza dowodu z zeznań świadków lub z przesłuchania stron wyjaśnione okoliczności, w jakich nagranie zostało dokonane i cel tego nagrania, jeżeli jedna ze stron przedstawia dowód z taśmy dźwiękowej jako dowód na niekorzyść strony przeciwnej. Dowód z taśmy magnetofonowej wymaga, jak każdy zresztą inny dowód, wnikliwej i krytycznej oceny.
Zobacz także: Przebieg rozprawy rozwodowej
Niewykazanie autentyczności zapisu zawartego na taśmie magnetofonowej, podważa skutecznie walor takiego dowodu.
Film, fotografia, taśma dźwiękowa itp. nie mogą stanowić dowodu, jeżeli zostały zabrane ich posiadaczowi wbrew jego woli w wypadku, gdy posiadacz tych dokumentów był uprawniony do odmowy przedstawienia dokumentu lub przedmiotu oględzin.
Zobacz serwis: Rozwody