Podatniczka ma na utrzymaniu niepełnosprawną matkę. Ponieważ wymaga ona stałej opieki, przebywa w prywatnym domu opieki. Chciałaby skorzystać z odliczenia jako podatnik, na którego utrzymaniu znajduje się osoba niepełnosprawna. Uważa, że postawą odliczenia jest art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o PIT. Pozwala on na odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.
Jak zauważa Paweł Jabłonowski, doradca podatkowy, z Kancelarii Prawnej Chałas i Wspólnicy organy podatkowe twierdzą, że domy pomocy społecznej i placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku nie mają w swoim zakresie leczenia i rehabilitacji, przywracania sprawności fizycznej i psychicznej jak w przypadku zakładów opiekuńczo-leczniczych czy pielęgnacyjno-opiekuńczych.
Ustawa o PIT nie definiuje pojęć tych zakładów.
- Ponieważ przepisy dotyczące ulg i zwolnień, jako wyjątki od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować restrykcyjnie, tak też należy zrobić i w tym przypadku - uważa Paweł Jabłonowski. Jeżeli konkretna ustawa nie definiuje pojęć, należy przyjąć definicję słownikową. Jak podkreśla ekspert, pojęcia placówek, na rzecz których ponoszone wydatki uprawniają do ulgi, są zdefiniowane w ustawie z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.). Wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych placówki są zakładami opieki zdrowotnej. Zakłady te mają szczególny status i nie są tożsame z prywatnymi placówkami.
ALEKSANDRA TARKA