Zazwyczaj odzież, w której pracownicy przychodzą do pracy, pozostaje poza sferą zainteresowania i ingerencji pracodawców. Jednak w niektórych przypadkach pracodawcy mogą lub nawet muszą ustalić reguły dotyczące ubrań, które noszą pracownicy w godzinach pracy, podczas wykonywania swoich obowiązków.
Obligatoryjna odzież robocza
Nieodpłatną odzież roboczą spełniającą wymagania określone w Polskich Normach powinni otrzymać pracownicy, których odzież własna może ulec w trakcie wykonywania pracy zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, np. pracownicy warsztatów (art. 2377 § 1 k.p.). Taką odzież należy przydzielić również tym pracownikom, którzy powinni ją nosić ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy (np. pracownicy branży spożywczej).
Zamiast odzieży roboczej pracodawca może ustalić stanowiska pracy, na których pracownicy będą nosili odzież własną, jeśli spełnia ona wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Takie ustalenia są jednak ważne jedynie za zgodą pracowników (art. 2377 § 2 k.p). Pracownicy użytkujący odzież własną powinni otrzymywać od pracodawcy pieniężny ekwiwalent za jej używanie w wysokości uwzględniającej aktualne ceny takiej odzieży (art. 2377 § 4 k.p.).
WAŻNE!
Własna odzież robocza nie może być używana na stanowiskach pracy, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi (art. 2377 § 3 k.p.).