Czym jest darowizna?
Darowizna to typowy sposób na przekazanie majątku wewnątrz rodziny. W języku potocznym mówi się, że matka czy ojciec„spisał się na dzieci” albo „przepisał dom”. Chociaż określenia te kompletnie nie odnoszą się do treści przepisu, to dotyczą darowizny.
Umowa darowizny powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Forma ta wymagana jest dla wszelkich umów zbycia nieruchomości. Przedmiotem darowizny mogą być nie tylko nieruchomości, ale także rzeczy ruchome (np. samochód) czy pieniądze.
W artykule tym pomijam kwestie podatkowe i kwestie dowodowe w przypadku darowizn z pominięciem aktu notarialnego.
Darowizna nieruchomości (w potocznym rozumieniu domu, mieszkania, działki) jest nieważna z mocy prawa , jeśli nie zachowano formy aktu notarialnego.
Polecamy: Darowizny, testamenty, spadki (PDF)
Odwołanie darowizny
W niniejszym artykule skupię się na instytucji odwołania darowizny. Innymi słowy, w pewnych sytuacjach można darowiznę odwołać.
Zgodnie z art. 898 Kodeksu cywilnego darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności.
Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu.
Oznacza to, że w pewnych sytuacjach możliwe jest odzyskanie podarowanej rzeczy.
Rażąca niewdzięczność
Rażąca niewdzięczność jest pojęciem niezdefiniowanym, dlatego w gestii sądu znajduje się analiza każdego konkretnego przypadku.
Przyjmuje się, że nie można przypisać rażącej niewdzięczności małoletniemu w wieku do 13 lat, a powyżej tej granicy wymagana jest ocena, czy osoba taka działała z dostatecznym rozeznaniem. W umowie darowizny dokonanej między osobami najbliższymi pojęcie rażącej niewdzięczności obdarowanego winno być rozpatrywane na płaszczyźnie stosunków i obowiązków rodzinnych. Do esentialia negotii umowy darowizny nie należy obowiązek sprawowania opieki nad darczyńcą przez obdarowanego, jednak umowa darowizny rodzi po stronie obdarowanego moralny obowiązek wdzięczności, który nabiera szczególnej wymowy, gdy do zawarcia umowy dochodzi między osobami najbliższymi, których powinność świadczenia pomocy i opieki wynika już z łączących strony umowy stosunków rodzinnych (wyr. SN z 13.10.2005 r., I CK 112/05, Legalis).
Do rażącej niewdzięczności można zaliczyć na przykład popełnienie przestępstwa przeciwko darczyńcy, pozostawienie darczyńcy bez pomocy, przypisywanie darczyńcy wobec osób trzecich postępowania godzącego w jego dobre imię (tzw. obmawianie – wyr. SN z 12.5.1998 r., II CKN 729/97, Legalis).
W postanowieniu z dnia 29.10.2019 roku Sąd Najwyższe wskazał (IV CSK 256/19), że w razie, gdy rażąco niewdzięczne zachowanie ma charakter ciągły (dotyczy to zwłaszcza zaniechania), termin roczny należy liczyć od chwili, w której stan rażąco niewdzięcznego zachowania ustał (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2016 r.,I CSK 209/15, i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2017 r.,I CSK 505/17).
Z kolei Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 6 września 2019 r. (I ACa 188/19) odniósł się do nagannych zachowań jako podstawy odwołania darowizny. Zdaniem Sądu pewne zachowania obdarowanej (używanie określeń obraźliwych, w tym gróźb umieszczenia darczyńców w zakładzie karnym i ubezwłasnowolnienia) - jakkolwiek obiektywnie naganne - mogą nie wykraczać poza panujące w danej rodzinie standardy i tym samym nie mogą być kwalifikowane jako rażąco niewdzięczne uzasadniające odwołanie darowizny. Trzeba mieć bowiem na uwadze całokształt wzajemnych relacji stron, zwłaszcza ich dotychczasowy sposób odnoszenia się do siebie.
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 czerwca 2019 r. (II CSK 673/18) stwierdził, że pod pojęciem rażącej niewdzięczności w rozumieniu art. 898 § 1 KC może podpadać jedynie taka czynność czy zaniechanie obdarowanego, które były skierowane przeciwko darczyńcy ze świadomością i w nieprzyjaznym zamiarze, nie zaś krzywdy niezamierzone, popełnione w uniesieniu czy rozdrażnieniu, wywołanym być może zachowaniem się czy działaniem samego darczyńcy. Nadto nie mogą to być czyny wymierzone przeciwko osobie trzeciej, choćby pośrednio były przykre dla darczyńcy, chyba że w okolicznościach sprawy uzasadniona będzie ocena, że to godziło bezpośrednio także w darczyńcę. Chodzi tu przede wszystkim o popełnione przestępstwo przeciwko darczyńcy (zarówno przeciwko życiu, zdrowiu i czci, jak i przeciwko mieniu) oraz o naruszenie przez obdarowanego obowiązków wynikających ze stosunków osobistych łączących go z darczyńcą, jak np. odmowa udzielenia pomocy w chorobie mimo oczywistej możliwości. Czyny dowodzące niewdzięczności muszą świadczyć o znacznym nasileniu złej woli obdarowanego. Nie uzasadnia więc odwołania darowizny dopuszczenie się przez obdarowanego takich czynów, które w danych okolicznościach i warunkach nie wykraczały poza zwykłe przypadki życiowych konfliktów.
Czyny dowodzące niewdzięczności muszą świadczyć o znacznym nasileniu złej woli obdarowanego, na co wskazuje użycie przez ustawodawcę słów "rażąca niewdzięczność". Nie uzasadnia więc odwołania darowizny dopuszczenie się przez obdarowanego takich czynów, które w danych okolicznościach i warunkach nie wykraczały poza zwykłe przypadki życiowych konfliktów (zob. wyrok z dnia 7 maja 1997 r., I CKN 117/97). Rażąca niewdzięczność występuje wówczas, gdy obdarowany przejawia agresję wobec darczyńcy, poniża jego godność osobistą, nie wywiązuje się z obowiązków wynikających z umowy darowizny. Nawet ustalenie, że u podstaw pogorszenia się stosunków między stronami leży naganne zachowanie się zarówno obdarowanego, jak w darczyńcy, nie pozwala przyjąć, że spełnione zostały przesłanki umożliwiające skuteczne odwołanie wykonanej darowizny. Ustawa wymaga bowiem, aby niewdzięczność obdarowanego była rażąca, a więc wymaga, aby przybrała postać kwalifikowaną, którą charakteryzuje nasilenie złej woli i naganności zachowania się obdarowanego. Takiej szczególnie negatywnej oceny nie sposób formułować, gdy istotną przyczynę konfliktów występujących pomiędzy stronami umowy darowizny stanowi zachowanie się darczyńcy (zob. wyrok z dnia 29 października 1999 r., I CKN 174/98).
Oświadczenie o odwołaniu darowizny
Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie. Jest to warunek konieczny. Drugim etapem, jeśli darowizna nie zostanie zwrócona, jest wyegzekwowanie zwrotu na drodze postępowania sądowego.
Polecamy serwis: Darowizny