Definicja
Jeśli spojrzeć na problem z punktu widzenia terminologii stosowanej w aktach prawnych, właściwą nazwą będzie „umowa sprzedaży”. Określenie „umowa sprzedaży” pojawia się przede wszystkim w Kodeksie cywilnym, który definiuje i reguluje ten rodzaj umowy. W praktyce jednak uczestnicy obrotu gospodarczego częściej i chętniej posługują się określeniem „umowa kupna-sprzedaży”. Nazwa ta zdaje się pełniej oddawać charakter umowy. To, którą z nazw się posługujemy nie ma w rzeczywistości większego znaczenia, gdyż o rodzaju zawartej umowy nie decyduje nadanie jej właściwego tytułu. Aby mówić o umowie sprzedaży, bez względu na stosowane nazewnictwo, w konstrukcji umowy muszą obowiązkowo występować następujące elementy:
- strony umowy: sprzedawca i kupujący,
- przedmiot sprzedaży,
- cena.
Zawierając umowę sprzedaży zbywca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i tę rzecz wydać, natomiast kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Brak któregokolwiek z wymienionych elementów oznacza, że nie mamy do czynienia z umową sprzedaży
Podmiot umowy sprzedaż
Stroną umowy sprzedaży może być w zasadzie każdy:
- osoba fizyczna j i prawna,
- jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną.
Zobacz też: Czym jest umowa poza lokalem przedsiębiorstwa?
Przedmiot umowy sprzedaży
Sprzedaży podlegają:
- rzeczy,
- energia (np. cieplna, wodna, elektryczna),
- prawa majątkowe (np. wierzytelności, ich skupem zajmują się najczęściej firmy windykacyjne),
- zespoły rzeczy i praw np. przedsiębiorstwo, spadek.
Cena
Cena wyrażana jest co do zasady w sumie pieniężnej. Jest ona ekwiwalentem świadczenia sprzedawcy. Nie jest konieczne by ustalona cena obiektywnie odzwierciedlała wartość przedmiotu sprzedaży.
Zobacz serwis: Umowy