Zgodnie z KPW kary porządkowe mogą być nałożone na następujące podmioty:
• na świadka, tłumacza, specjalistę
• osobę, która jest zobowiązana do wydania danej rzeczy
• na obwinionego
Wskazane osoby ponoszą odpowiedzialność za:
• niestawiennictwo na wezwanie bez usprawiedliwienia
• dobrowolne oddalenie się bez zezwolenia organu
• bezpodstawną odmowę zeznań lub odmowę wykonania danej czynności
• odmowę okazania lub wydania żądanego przedmiotu
Wysokość potencjalnych kar wynosi do 250 zł, a w razie ponownego niezastosowania się do danego zalecenia do 500 zł. Niezależnie obok tych kar równolegle organ postępowania może zarządzić przymusowe doprowadzenie osoby, lub przymusowe odebranie jej danej rzeczy. Należy jednak podkreślić, iż wskazane konsekwencje organy mogą wyciągać w stosunku do danych podmiotów tylko wówczas gdy zostały one prawidłowo powiadomione i gdy zostały one prawidłowo pouczone o potencjalnych skutkach niewykonania nałożonego na nich obowiązku.
Na postanowienie o ukaraniu danej osobie nie przysługuje zażalenie, ale prawo do usprawiedliwienia swojej nieobecności w terminie 7 dni od doręczenia jej postanowienia o nałożeniu kary porządkowej. W przypadku gdy usprawiedliwienie to zostanie uznane kara może zostać uchylona. W przeciwnym wypadku wydawane jest postanowienie odmawiające uchylenia kary (uzasadniane z urzędu), które może być zaskarżone zażaleniem do organu przełożonego (sąd drugiej instancji, lub sąd w postępowaniu wyjaśniającym)
Należy wskazać, że decyzję o doprowadzeniu osoby podejmuje w postępowaniu sądowym sąd, a w postępowaniu wyjaśniającym Prokurator (jeśli prowadzi sprawę) lub sąd działający na wniosek organu prowadzącego. Grzywnę może nakładać samodzielnie organy prowadzący postępowanie wyjaśniające.
Z decyzją o doprowadzeniu może wiązać się decyzja o zatrzymaniu danej osoby, zatrzymanie to (zgodnie z konstytucją) nie może być dłuższe niż 48 godzin.
W zakresie egzekucji nałożonej grzywny w przypadku braku jej dobrowolnego uiszczenia stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym.