Kodeks pracy zawiera wiele przepisów utrudniających wykonywanie spoczywających na pracodawcach obowiązków. Jednym z nich jest obowiązek udzielenia pracownikom zaległego urlopu wypoczynkowego do końca marca następnego roku (art. 168 k.p.).
Projektodawcy zauważają, że art. 168 k.p. określa granicę czasową udzielenia urlopu zaległego – jest to koniec pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, niezależnie od tego, czy przyczyny powodujące to przesunięcie leżą po stronie pracownika czy pracodawcy. Wskazany w przepisie termin należy traktować jako ostateczny, gdyż przepisy Kodeksu pracy nie przewidują możliwości dalszego przesuwania terminu urlopu, tym bardziej że ustawodawca używa w przepisie zwrotu „najpóźniej do końca pierwszego kwartału”.
Obowiązująca regulacja bardzo często prowadzi do sytuacji powstawania zaległości urlopowych, z uwagi na stosunkowo krótki, 3-miesięczny termin na wykorzystanie przez pracowników zaległego urlopu. Projektodawcy podkreślają również, że udzielenie wszystkim pracownikom zaległych urlopów do 31 marca może dezorganizować pracę. Mając powyższe na względzie, zaproponowali zmianę przepisu art. 168 k.p. polegającą na wydłużeniu terminu na udzielenie pracownikom zaległego urlopu do 31 lipca następnego roku.
Omawiana zmiana zniosłaby obecnie istniejącą fikcję wykorzystywania przez pracowników zaległych urlopów wypoczynkowych w terminie do końca pierwszego kwartału roku następnego i nie narażałaby pracodawców na odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracownika w związku z nieudzielaniem przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego.