Celem tego rozwiązania jest więc ochrona praw osoby nieobecnej, i to zarówno praw o charakterze osobistym, jak i majątkowym. W oparciu o przepis Art. 184 § 1 krio kuratora ustanawia się jednak dla osoby nieobecnej, nie zaś dla osoby nieistniejącej (nieżyjącej) czy nieznanej.
Kuratelę ustanawia sąd opiekuńczy miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu osoby nieobecnej, na wniosek osoby, która ma w tym interes prawny i która wykaże, że istnieje konieczność ochrony przez kuratora praw nieobecnego. Przesłanki ustanowienia tego rodzaju kuratora zawarte są w art. 601 k.p.c.
Wnioskodawcą może tu być każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania. Sporne jest w doktrynie czy kuratora można powołać z urzędu.
Zakres uprawnień kuratora osoby nieobecnej powinien być szczegółowo określony przez sąd ustanawiający takiego kuratora i powinien być uwidoczniony w treści zaświadczenia wydawanego kuratorowi. Powinien on uwzględniać takie uprawnienia, jakie są niezbędne do zapewnienia ochrony praw nieobecnego.
Nie ulega jednak wątpliwości, że obowiązkiem kuratora jest także podjęcie starań o ustalenie miejsca pobytu osoby nieobecnej, ponieważ należy dążyć do nieprzeciągania stanu, w którym cudze sprawy są prowadzone przez osobę kuratora bez upoważnienia bezpośrednio zainteresowanego.
Uchylenie kurateli następuje wówczas, gdy osoba nieobecna może już sama zająć się swoimi sprawami lub też ustała niemożliwość wykonywania czynności przez jej pełnomocnika. Ustanie kurateli ma miejsce także wówczas, gdy nastąpi śmierć osoby nieobecnej, ale kurator powinien pełnić swe obowiązki mimo śmierci nieobecnego dopóty, dopóki nie nastąpi uchylenie kurateli przez sąd.
Od wniosku o ustanowienie kuratora sąd pobiera opłatę stałą w wysokości 40 zł.
Orzeczenie SN z dnia 10 października 1950 r., C 248/50, NP 1951, nr 12, s. 40
Źródło: www.forum.prawnikow.pl