Władza rodzicielska a kontakty z dzieckiem
Kontakty z dzieckiem są atrybutem niezależnym od władzy rodzicielskiej. Kontakty z dzieckiem są nie tylko prawem rodziców, ale wręcz obowiązkiem. Pomimo, że drogi rodziców dziecka się rozeszły, to powinni oni ponosić ciężar wychowania małoletniego w sposób solidarny. Aby tak się stało niezbędne jest nie tylko odpowiednie prawodawstwo, orzeczenia sądów, ale przede wszystkim możliwość wyegzekwowania tych wyroków.
Z pomocą w tym przychodzi Sąd Najwyższy, który w uchwale z 28.08.2008 roku przyjął postanowienia, które nakazują wydanie dziecka drugiemu rodzicowi, z którym na co dzień nie mieszka, a posiada władzę rodzicielską i prawo do kontaktów. Rodzic ten powinien później odprowadzić dziecko do drugiego rodzica.
Konwencja dotycząca kontaktów z dziećmi
Konwencja dotycząca kontaktów z dziećmi została przyjęta 3.05.2002 roku. Ratyfikowała ją także przez Polskę. Określa ona kontakty z dziećmi w bardzo szerokim ujęciu.
Daje ona prawo rodzicom do kontaktów osobistych z dzieckiem, a także umożliwia im rozwijanie ich za pośrednictwem nowoczesnych środków komunikacji (za pośrednictwem internetu, telefonii komórkowej itp.). Kontakt dzięki nowoczesnej technologii nie zastępuje kontaktu tradycyjnego, ale jedynie go uzupełnia.
Konwencja daje prawo do nieskrępowanego kontaktu, niczym nie nadzorowanego. Nadzór w kontaktach z dzieckiem mógłby zostać wprowadzony tylko wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach.
Sąd może w orzeczeniu zastrzec gwarancję dla obu rodziców. Dla jednego gwarancję możliwości utrzymywania relacji z dzieckiem, natomiast dla drugiego gwarancję doprowadzenia małoletniego z powrotem do miejsca zamieszkania. To zabezpieczenie z perspektywy osoby, która dąży do kontaktu z małoletnim obejmuje możliwość wprowadzenia nadzoru nad kontaktami, pokrycia kosztów podróży dziecka, kaucji złożonej przez osobę z która dziecko pozostaje na co dzień – jako gwarancję, że nie przeszkodzi ona w kontaktach z małoletnim, czy też nałożenie kary pieniężnej dla osoby utrudniającej budowanie relacji z dzieckiem.
Interesy osoby z którą dziecko mieszka na co dzień również są zabezpieczone. Aby zabezpieczyć przed porwaniem i wywiezieniem z kraju można zobligować osobę, która kontaktuje się z dzieckiem do:
- oddania paszportów lub dokumentów tożsamości
- poręczenia majątkowego
- złożenia stosownego przyrzeczenia przed sądem
- regularnego zgłaszania się przed organ administracyjny
- przedstawienia dokumentu wydanego przez państwo w którym stwierdza się wykonalność orzeczenia o kontaktach, władzy rodzicielskiej
- kontaktowania się z dzieckiem tylko w wyznaczonych miejscach
Czym sąd powinien się kierować orzekając o kontaktach rodzica z dzieckiem?
Sąd orzekając o kontaktach z dzieckiem powinien kierować się zasadą dobra dziecka. Jeżeli rodzice porozumieli się w kwestii kontaktów, to sąd powinien przychylić się do ich porozumienia. Wreszcie też sąd powinien uwzględnić wolę samego dziecka, jeżeli tylko osiągnęło ono wiek w którym jest w stanie samodzielnie ją wyrazić.
Kontaktowanie z dzieckiem to nie tylko przebywanie z nim, ale także porozumiewanie się za pomocą nowoczesnej technologii.
Zmiany w zakresie polityki kontaktów rodziców z dzieckiem
Projekt Ministerstwa Sprawiedliwości przewiduje daleko idące zmiany w systemie. Nowa procedura ma być efektywniejsza od poprzedniej. Gdy jeden rodzic będzie utrudniał wykonanie orzeczenia sądu w zakresie kontaktów, to będzie można nałożyć na niego grzywnę, która nie trafi do państwa, ale do kieszeni drugiego rodzica. Nie będzie górnej granicy tej grzywny. Wymierzając ją sąd opiekuńczy będzie się kierować sytuacją majątkową osoby ukaranej. To rozwiązanie odciąży Policję, która nie będzie już wikłana w skomplikowane spory rodzinne, tylko będzie mogła zająć się swoimi ustawowymi obowiązkami.
To rozwiązanie jest bardzo nowatorskie. Szkoda tylko, że państwo musi się uciekać do takich metod, aby zapewnić dziecku możliwość kontaktowania się z własnymi rodzicami. Niestety, ale większość rodziców utrudniając kontakt dziecku z drugim rodzicem nie rozumie, że w rzeczywistości najbardziej traci na tym nie drugi rodzic, a dziecko.
Zobacz też: Jak powiedzieć dziecku o rozwodzie?
Zadaj pytanie: Forum