MOPS nie dał zasiłku osobie niepełnosprawnej bo wcześniej otrzymała ona zasiłek stały 1000 zł, zasiłek celowy na zakup posiłku lub żywności (200 zł), specjalne zasiłki celowe: na częściowe pokrycie opłat mieszkaniowych (100 zł), na pokrycie części kosztów energii elektrycznej (150 zł) i na leki i leczenie (150 zł). Umiarkowany stopień niepełnosprawności i ograniczenia wynikające z chodzenia o kulach nie dają prawa do kolejnych roszczeń do MOPS o zasiłki.
Osoba niepełnosprawna porusza się o kulach i od 20 lat żyje dzięki świadczeniom z MOPS. Tym razem nie udało się jej otrzymać kolejnego zasiłku.
Osoby niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym obawiają się, że coraz częściej będą widziały adresowaną do nich formułkę w decyzjach MOPS i wyrokach WSA i NSA:
"(...) okoliczność, że sytuacja zdrowotna skarżącego jest zła, a nawet ulega systematycznemu pogorszeniu, podobnie jak to, że skarżącemu dotychczas przyznawano regularnie świadczenia w postaci zasiłków celowych czy specjalnych zasiłków celowych, nie oznacza obowiązku dalszego uwzględniania wszelkich wniosków skarżącego."
Taką formułę sąd zastosował wobec osoby niepełnosprawnej w stopniu umiarkowanym. Był to wyrok WSA w Olsztynie z 17 kwietnia 2024 r. (sygn. akt II SA/Ol 20/25). Orzeczenie nieprawomocne. Link do wyroku. Sędziowie: Bogusław Jażdżyk /przewodniczący/, Grzegorz Klimek, Tadeusz Lipiński /sprawozdawca/
Polecamy VAT 2025. Podatki część 2
MOPS odmówił niepełnosprawnemu (stopień umiarkowany) wsparcia w formie specjalnego zasiłku celowego
Bo przysługuje osobie o dochodzie przekraczającym kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej, ale jedynie w sytuacji na tyle odbiegającej od sytuacji innych osób znajdujących się w trudnym położeniu, że uzasadnia przyznanie pomocy z uwagi na nadzwyczajność zdarzenia. W ocenie MOPS schorzenia, z jakimi się on zmaga, i niepełnosprawność nie są zdarzeniami nagłymi i niespodziewanymi, które wskazywałyby na szczególnie uzasadniony przypadek. Choroby skarżącego są długotrwałymi dolegliwościami, na które leczy się on od wielu lat. I dlatego nie ma on prawa do zasiłku.
Kim jest osoba, której odmówiono kolejnych świadczeń z MOPS
Osoba niepełnosprawna jest samotna. Ma siostry, które mieszkają w sąsiednich lokalach i w miarę możliwości udzielają mu wsparcia w prowadzeniu gospodarstwa domowego. Nie są jednak w stanie wspierać brata finansowo, gdyż też korzystają ze wsparcia z pomocy społecznej. Skarżący jest niepełnosprawny, a przyczyną niepełnosprawności jest schorzenie narządu ruchu. Ma problemy w poruszaniu się, chodzi przy pomocy kul. Leczy się z powodu zakrzepicy żył, rany na nogach wymagają stałego stosowania maści i środków opatrunkowych.
Jakie świadczenia z MOPS miała osoba niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym
W lipcu 2024 r., to jest w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku, skarżący poza zasiłkiem stałym w kwocie 1.000 zł, otrzymał zasiłek celowy na zakup posiłku lub żywności (200 zł), specjalne zasiłki celowe: na częściowe pokrycie opłat mieszkaniowych (100 zł), na pokrycie części kosztów energii elektrycznej (150 zł) i na leki i leczenie (150 zł).
To były przykłady świadczeń z MOPS, który zastopował kolejne świadczenia:
MOPS decyzją z 10 lipca 2024 r. przyznał skarżącemu 150 zł w formie specjalnego zasiłku celowego bezzwrotnego na pokrycie części lub całości kosztów leków i leczenia, a decyzją z 6 września 2024 r. przyznał zasiłek celowy na zakup posiłku lub żywności z programu rządowego "Posiłek w szkole i w domu'’ w wysokości po 200 zł na wrzesień i październik 2024 r.
Umiarkowany stopień niepełnosprawności coraz częściej z odmową świadczenia z MOPS choć (sytuacja zdrowotna skarżącego jest zła, a nawet ulega systematycznemu pogorszeniu)
Sąd orzekł:
Z uwagi na powyższe, okoliczność, że sytuacja zdrowotna skarżącego jest zła, a nawet ulega systematycznemu pogorszeniu, podobnie jak to, że skarżącemu dotychczas przyznawano regularnie świadczenia w postaci zasiłków celowych czy specjalnych zasiłków celowych, nie oznacza obowiązku dalszego uwzględniania wszelkich wniosków skarżącego.
Uzasadniając swoje stanowisko sąd stwierdził:
Organ pomocy społecznej musi ustalać hierarchię potrzeb i przyznawać specjalne zasiłki celowe tylko w sytuacjach naprawdę wyjątkowych. Nie ulega bowiem wątpliwości, że organ nie może zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc, jak również udzielać świadczeń w oczekiwanej przez te osoby wysokości. Rację mają organy obu instancji, wskazując, że przedmiotowe świadczenie stanowi tylko "pomoc", która może zostać udzielona wnioskodawcy, a nie jego stałe źródło utrzymania czy dodatkowego dofinansowania, a wnioskodawca ma obowiązek podejmować starania we własnym zakresie, aby funkcjonować bez stałego oparcia w państwie.