Praca pogotowia ratunkowego polega na prowadzeniu pozaszpitalnych czynności medycznych, mających na celu ratowanie życia i zdrowia pacjentów. Do zadań karetki należy również transport pacjenta do szpitalnego oddziału ratunkowego, izby przyjęć lub bezpośrednio do placówki prowadzącej specjalistyczne leczenie.
Zobacz: Kto może wziąć udział w badaniach klinicznych?
Kiedy dzwonić po pogotowie?
Pogotowie należy wezwać, gdy doszło do:
• zaburzeń neurologicznych (drgawki, niedowłady, bardzo silny ból głowy, zaburzenia mowy itp.),
• podtopienia,
• porażenia prądem,
• zaostrzenia chorób przewlekłych,
• początku akcji porodowej,
• bardzo silnych bólów brzucha, wymiotów krwią, krwawienia z naturalnych otworów ciała,
• zaburzenia oddychania,
• zaburzenia krążenia i pracy serca (np. ból w klatce piersiowej, utrata przytomności, zatrzymanie pracy serca),
• urazów (krwotoki, złamania, postrzał, oparzenia itp.),
• zatrucia (np. oparami gazów trujących),
• przedawkowania leków.
O wysłaniu karetki, również lotniczego pogotowia ratunkowego, decyduje dyspozytor medyczny. Może on odmówić jej wysłania, jeżeli z przedstawionego przez dzwoniącego stanu faktycznego wywnioskuje, że wysłanie to byłoby nieuzasadnione.
Obowiązek świadka nagłego zagrożenia życia lub zdrowia
Osoba, która jest świadkiem nagłego zagrożenia życia lub zdrowia jest zobowiązana do udzielenia pierwszej pomocy oraz powiadomienia odpowiednich podmiotów – pogotowia lub policji. Osoba, która podejmuje się ratowania drugiej osoby, jest traktowana jako funkcjonariusz publiczny i przysługuje jej ochrona prawna oraz zwolnienie z odpowiedzialności za szkody majątkowe spowodowane w trakcie ratowania życia lub zdrowia w stanie nagłym.
Nieuzasadnione wezwanie karetki
W przypadku, gdy lekarz pogotowia ratunkowego stwierdzi nieuzasadnione wezwanie karetki, kosztem jej wyjazdu zostanie obciążony wzywający.
Zobacz serwis: Prawa pacjenta