Renta rodzinna
Instytucja renty rodzinnej została uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jest to świadczenie, które przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.
Osoby uprawnione
Do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny:
- dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione;
- przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej;
- małżonek (wdowa i wdowiec);
- rodzice.
Zobacz także:Kto ma prawo otrzymać rentę rodzinną
Wnuki
Wnuki przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości otrzymają rentę pod warunkiem, że:
- zostały przyjęte na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego (emeryta, rencisty), warunek ten nie musi być jednakże zachowany, jeżeli śmierć była następstwem wypadku,
- nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach,
- żyjący rodzice nie mogą zapewnić im utrzymania,
- rodzice wprawdzie żyją, ale zmarły lub jego małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd.
Podstawową przesłanką nabycia renty rodzinnej przez wnuki stanowi przyjęcie ich na wychowanie i utrzymanie przez ubezpieczonego. Nie wystarcza spełnienie jedynie przesłanki przyjęcia na utrzymanie.
Wysokość renty
Wysokość renty rodzinnej ustalana jest w zależności od ilości osób uprawnionych do świadczenia oraz wysokości kwoty świadczenia, która przysługiwałaby zmarłemu. Renta rodzinna dla jednej osoby uprawnionej wynosi 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, dla dwóch osób uprawnionych - 90%, dla trzech lub więcej - 95%. Za kwotę świadczenia, która przysługiwałaby zmarłemu uważa się kwotę emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.
Zobacz także dział: Renta rodzinna