Z zastrzeżeniem art. 185 ust. 4 i 5, art. 187 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz przepisów postępowania egzekucyjnego, fundusz sekurytyzacyjny może lokować aktywa wyłącznie w:
1) dłużne papiery wartościowe;
2) jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego;
3) depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych;
4) instrumenty rynku pieniężnego;
5) instrumenty pochodne.
Lokaty, o których mowa w pkt 5, mogą być dokonywane wyłącznie w celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego.
Fundusz sekurytyzacyjny nie może udzielać pożyczek, poręczeń lub gwarancji.
Fundusz sekurytyzacyjny, w którym działa zgromadzenie inwestorów, może dokonywać emisji obligacji w wysokości nieprzekraczającej:
1) 25 % wartości aktywów netto – w przypadku standaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego;
2) 75 % wartości aktywów netto – w przypadku niestandaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego
– na dzień poprzedzający dzień podjęcia przez zgromadzenie inwestorów uchwały o emisji obligacji, pod warunkiem że statut funduszu sekurytyzacyjnego, będzie dopuszczał dokonywanie emisji obligacji.
Zobacz również: Fundusze inwestycyjne sekurytyzacyjne-poradnik
Wady i zalety inwestowania
W przypadku decyzji o inwestowaniu w skomplikowane instrumenty, jakimi są certyfikaty inwestycyjne sekurytyzacyjnego funduszu inwestycyjnego dla bezpieczeństwa inwestorów polecam konsultację z licencjonowanym, czyli podlegającym odpowiedzialności za udzielenie określonej rekomendacji lub opinii, doradcą inwestycyjnym lub prawnym. Inwestowanie w certyfikaty funduszy łączy się często z ponadprzeciętną stopą zwrotu, ale i ryzykiem inwestycyjnym, a nade wszystko jest związane z procesem sekurytyzacyjnym rozciągniętym w czasie na 2-3 lata. Proszę również pamiętać, że wszystkie fundusze inwestycyjne, w tym sekurytyzacyjne są objęte nadzorem przez Komisję Nadzoru Finansowego.
Zobacz również serwis: Finanse