Umieszczenie w izbie
W izbie wytrzeźwień mogą zostać umieszczone osoby w stanie nietrzeźwości, które:
- swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub zakładzie pracy;
- znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu (lub innych osób).
Osoby, które zostały doprowadzone do izby wytrzeźwień pozostają tam aż do wytrzeźwienia, jednak nie dłużej niż 24 godziny.
O tym, że zostały one umieszczone w izbie, zawiadamia się niezwłocznie na ich żądanie wskazane przez nich osoby, w a przypadku osób małoletnich – ich rodziców oraz sąd opiekuńczy.
Zobacz też: Jaki mandat za spożywanie alkoholu w miejscu publicznym?
Przymus bezpośredni w izbie wytrzeźwień
Do tej pory, jedynymi działaniami, jakie mogli podejmować lekarze w izbie wytrzeźwień było unieruchomienie lub przytrzymanie. Prawdopodobnie wkrótce ulegnie to zmianie.
Rząd pracuje nad nowelizacją ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, która wprowadzi nowe środki przymusu bezpośredniego w izbach wytrzeźwień.
Po pierwsze, wobec osoby przyjętej do izby wytrzeźwień, która stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, niszczy przedmioty znajdujące się w otoczeniu, poza przymusem bezpośrednim polegającym na przytrzymaniu lub unieruchomieniu, można zastosować podanie leku lub odizolowanie.
Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w planie leczenia wprowadzeniem leków do organizmu osoby, bez jej zgody. Natomiast izolacja polega na umieszczeniu osoby – pojedynczo, w zamkniętym pomieszczeniu.
Zobacz też: Opłata za pobyt w izbie wytrzeźwień
Zasady umieszczania w izolatce
Ważne jest, że ustawa przewiduje pewne ograniczenia w stosowaniu przymusu bezpośredniego. Ten polegający na izolacji osoby umieszczonej w izbie wytrzeźwień, może być stosowany nie dłużej niż 4 godziny.
W razie potrzeby stosowanie tego przymusu może zostać przedłużane o następne okresy 6-godzinne, ale łącznie osoba nie może przebywać w izolatce dłużej niż 24 godziny.
Pracownik izby wytrzeźwień lub funkcjonariusz Policji jest zobowiązany do kontroli osoby, którą umieszczono w izolatce. Kontrola taka powinna odbywać się nie rzadziej niż co 15 minut, także wówczas, gdy osoba ta śpi.
Choć projekt z całą pewnością daje lekarzom większe możliwości – osoby doprowadzone do izby wytrzeźwień, rzadko są w stanie podejmować sensowne decyzje – problem nie został rozwiązany w przypadku szpitali ogólnych. Tam, zdarzają się sytuacje, że osoby chore nie chcą np. przyjąć leku, a jest to jedyna droga ku wyleczeniu. Lekarz nie ma jednak prawa ani zmusić pacjenta do przyjęcia leku ani, tym bardziej, podać leku bez jego zgody.