Dotychczasowy stan prawny
Ustawa z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, umożliwiała wypłacanie świadczeń alimentacyjnych przez państwo, w sytuacji, kiedy egzekucja zasądzonych alimentów jest bezskuteczna. Świadczenia takie przysługiwały dziecku, czyli osobie, która nie ukończyła 18 roku życia. Takie prawo przyznano również osobom starszym, które nie ukończyły 25 roku życia w sytuacji, kiedy kontynuowały one naukę w szkole lub szkole wyższej. Jednak, gdy osoba pełnoletnia posiadała własne dziecko, takie świadczenie już jej nie przysługiwało.
Wniosek Rzecznika i wyrok
Rzecznik Praw Obywatelskich złożył do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o sprawdzenie, czy wyżej opisana regulacja jest zgodna z Konstytucją. 23 listopada 2010 r. wniosek został rozpoznany. Trybunał orzekł, że przepisy te, różnicujące sytuację podmiotów posiadających i nieposiadających dzieci, są niezgodne w Konstytucją, m.in. z art. 71 ust. 1, który zobowiązuje państwo do uwzględniania w jego polityce społecznej i gospodarczej dobra rodziny i przyznaje rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza rodzinom wielodzietnym i niepełnym, prawo do szczególnej pomocy ze strony państwa. Godzą one także w zasady równości wobec prawa i sprawiedliwości społecznej.
Zobacz też: Utrata pracy a alimenty z funduszu
Skutki prawne wyroku
Od momentu, gdy wyrok wejdzie w życie kwestionowane przepisy przestały obowiązywać. Stało się to, gdy jego sentencja została ogłoszona w Dzienniku Ustaw czyli 6 grudnia 2010. Dodatkowo w terminie miesiąca od publikacji sentencji, osoby, którym wcześniej odmówiono świadczeń z powodu istniejącej do tej pory regulacji, mogą złożyć skargę o wznowienie postępowania w tej sprawie. Nie mogą tego jednak uczynić ci, którzy wcześniej w ogóle nie składali takiego wniosku. Określonego wyżej terminu nie można przekroczyć.
Zobacz też serwis: Fundusz alimentacyjny