Kolejny list do Infor.pl, w którym osoby niepełnosprawne źle oceniają prace lekarzy orzeczników w PZON – zarzucają im „cudowne uzdrawiania”. Autor listu poszedł jeszcze dalej i stawia retoryczne pytanie „Czy lekarze mają premie za uzdrowienia?”. Oczywiście nie mają takiej premii, ale pokazuje to narastające (w mojej opinii) negatywne oceny co do pracy orzeczników - powszechnie są postrzegani jako osoby odbierające albo zaniżające stopnie niepełnosprawności.
List Czytelnika:
W opisanej sytuacji naprawdę jest ciekawie. Lekarze Orzecznicy chyba mają premię za każdy odrzucony wniosek. Na moim przykładzie wyszło na to że mnie totalnie ozdrowili. Od 2009 roku miałem niepełnosprawność umiarkowaną, aż tu nagle dali mi lekką. Było tam ze względu na:
- krążenie;
- zawał (mam jednego stenda);
- jestem po zabiegu kręgosłupa lędźwiowego;
- astma oskrzelową od 3go roku życia;
- przepuklina kręgosłupa lędźwiowego, a także szyjnego;
- zwyrodnienie stawów kolanowych;
- zwyrodnienie stawów biodrowych;
- jestem po usunięciu zaćmy obu oczu;
- usunięcie przepukliny pępkowej i pachwiny prawej.
Zawsze myślałem że mają mi pomóc, coś nie tak. Mam 69 lat i 42 lata pracy i znudzili mnie.
Przy ocenie listu Czytelnika zwraca uwagę jedna rzecz - przeszedł szereg zabiegów usuwających niedomagania ciała. Być może lekarze orzecznicy uznali, że skoro przeszedł np. operację zaćmy, to stan jego zdrowia medycyna poprawiła na tyle, aby z wyjściowego stopnia niepełnosprawności "umiarkowanego" wpisać w 2025 r. "stopień lekki". Bez akt sprawy trudno wyrokować.
Wcześniejsze listy:
Rozporządzenie dla lekarzy orzeczników w PZON
Dotarła do mnie opinia, że lekarze orzecznicy są związani przepisami i duża część zarzutów naszych czytelników do praktyki orzeczniczej w PZON nie uwzględnia nakazów zawartych w ustawach i rozporządzeniach. Jednym z takich aktów prawnych jest:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz.U. z 2003 r., Nr 139, poz. 1328), t.j. z dnia 6 sierpnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 1110), t.j. z dnia 23 października 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 2027), t.j. z dnia 6 maja 2021 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 857); (ostatnia zmiana: Dz.U. z 2025 r., poz. 1033)
Przykładowe zasady:
Ocena stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej
§ 8.[Ocena stanu zdrowia] 1. W celu wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, lekarz – przewodniczący składu orzekającego sporządza, na podstawie badania, ocenę stanu zdrowia dziecka lub osoby zainteresowanej, zwaną dalej „oceną”.
2. W celu wydania orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, ocenę sporządza lekarz – członek powiatowego zespołu, na podstawie badania.
3. Jeżeli osoba zainteresowana lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu orzekającego z powodu długotrwałej i nierokującej poprawy choroby, uniemożliwiającej osobiste stawiennictwo, potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim, badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w miejscu pobytu tej osoby lub dziecka.
4. W przypadku gdy lekarz – przewodniczący składu orzekającego uzna posiadaną dokumentację medyczną za wystarczającą do wydania oceny stanu zdrowia, a osoba zainteresowana lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu z powodu przyczyn wskazanych w ust. 3 i potwierdzonych zaświadczeniem lekarskim, ocena może być wydana bez badania.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się w przypadku postępowania w sprawie wydania orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 3.
Polecamy KSeF - podręcznik
Kalendarz 2026 [Kalendarz księgowego]
Rozbieżne oceny stopnia niepełnosprawności
§ 9.[Odmienne oceny stopnia niepełnosprawności] 1. Jeżeli ocenę sporządza członek powiatowego zespołu lub wojewódzkiego zespołu, posiadający zaświadczenie, o którym mowa w § 23 ust. 1, w zakresie więcej niż jednej specjalności, ocena ta może być sporządzona wyłącznie w jednej ze specjalności.
2. W przypadku niezgodności ocen w składzie orzekającym, co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, rozstrzyga ocena przewodniczącego składu orzekającego.
3. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, zgłasza na piśmie zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenie zdania odrębnego odnotowuje się w protokole.
Ocena niepełnosprawności dzieci
§ 3.[Orzekanie o stopniu niepełnosprawności dziecka] 1. Przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, zwanej dalej „dzieckiem”, bierze się pod uwagę:
1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się dziecko, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności;
2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka;
3) możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki techniczne, środki pomocnicze lub inne działania.
Ocena niepełnosprawności dorosłych
2. Przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności osoby, która ukończyła 16 rok życia, zwanej dalej „osobą zainteresowaną”, bierze się pod uwagę:
1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba zainteresowana, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie stopnia niepełnosprawności;
2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby;
3) wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje;
4) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowego lub innego zatrudnienia – poprzez leczenie, rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe;
5) ograniczenia występujące w samodzielnej egzystencji i uczestnictwie w życiu społecznym;
6) możliwość poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej w samodzielnej egzystencji oraz w pełnieniu ról społecznych – poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne, usługi opiekuńcze lub inne działania.
3. Przy orzekaniu o wskazaniach do ulg i uprawnień bierze się pod uwagę:
1) orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy wydane na podstawie odrębnych przepisów oraz posiadaną dokumentację medyczną mogącą mieć wpływ na określanie wskazań, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, oraz zakresu i rodzaju ograniczeń uprawniających do ulg i uprawnień;
2) ocenę aktualnego stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – członka powiatowego zespołu;
3) zakres i rodzaj ograniczeń spowodowany naruszoną sprawnością organizmu.
4. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:
1) trwałe (stałe) – jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy;
2) okresowe – jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.
5. Stopień niepełnosprawności osoby zainteresowanej orzeka się na czas określony lub na stałe.
5a. Orzeczenie na czas określony o stopniu niepełnosprawności wydaje się na okres nie krótszy niż 7 lat w przypadku potwierdzenia u osoby zainteresowanej spełniającej warunki zaliczenia do określonego stopnia niepełnosprawności:
1) rzadkiej choroby genetycznej o jednorodnym i niezmiennym przebiegu lub
2) zespołu Downa.
6. Niepełnosprawność dziecka spełniającego warunki zaliczenia do osób niepełnosprawnych orzeka się na czas:
1) określony, nie krótszy niż 3 lata, jednak nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 16 roku życia albo
2) do ukończenia przez dziecko 16 roku życia w przypadku potwierdzenia u dziecka:
a) rzadkiej choroby genetycznej o jednorodnym i niezmiennym przebiegu lub
b) zespołu Downa.
6a. Katalog rzadkich chorób genetycznych o jednorodnym i niezmiennym przebiegu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
7. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień wydaje się do czasu upływu ważności orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy.