Lekarz medycyny pracy – czy może nie potwierdzić zdolności do pracy? Zdolność do pracy jest udzielana przez lekarza medycyny pracy zazwyczaj na okres 2-4 lat. Czas ten może być jednak uzależniony od wyników badań pracownika. Jak to wygląda w praktyce? Czy jest możliwe zwolnienie z powodu utraty zdolności do wykonywania pracy?
- Lekarz medycyny pracy może nie dopuścić do pracy?
- Nieaktualne orzeczenie lekarza medycyny pracy
- Lekarz nie dopuścił do pracy. Co wtedy?
- Co z wynagrodzeniem zwolnionego od pracy?
- Utrata zdolności do pracy przyczyną rozwiązania umowy o pracę?
Po długotrwałej chorobie bądź przed rozpoczęciem nowej pracy, każdy pracownik zobowiązany jest do otrzymania potwierdzenia zdolności do pracy. Wystawiane jest ono w formie orzeczenia lekarskiego i wydawane przez lekarza medycyny pracy – wydana opinia może być negatywną i nie dopuścić tym samym pracownika do podjęcia przez niego pracy.
Lekarz medycyny pracy może nie dopuścić do pracy?
Lekarz medycyny pracy udziela zezwolenia na zdolność do pracy, na okres 2 do 4 lat. W pewnych przypadkach czas ten może być uzależniony od wyników badań pracownika. Jeżeli wyniki laboratoryjne lub pomiar ciśnienia krwi są nieprawidłowe, lekarz podejmuje decyzję, rozważając konkretny przypadek – może się zdarzyć, że pracownik otrzyma potwierdzenie zdolności do pracy jedynie na 6 miesięcy.
Odmowa orzeczenia zdolności do pracy może być podyktowana niepokojącymi wynikami badań bądź też szczególnym stanem pracownika, jak ciąża lub choroba.
Lekarz medycyny pracy ma prawo odmówić wydania pozytywnej opinii o możliwości podjęcia pracy, w sytuacji, kiedy pracownik po długotrwałej nieobecności w pracy nie jest zdolny do wykonywania zadań na dotychczasowym stanowisku – mowa tutaj o dłuższej chorobie, której skutkiem są komplikacje, nadal mogące wystąpić. Dotyczy to ponadto pracowników, którzy w związku z problemami zdrowotnymi doznali uszczerbku na zdrowiu, uniemożliwiającym bezpieczne podjęcie pracy na zajmowanym dotychczas stanowisku.
Nieaktualne orzeczenie lekarza medycyny pracy
Jeżeli pracownik zachoruje i choroba ta trwa dłużej niż 30 dni, to w takim przypadku orzeczenie lekarza medycyny pracy o zdolności do pracy – staje się nieaktualne. Wtedy obowiązkiem pracodawcy jest wysłać pracownika na badania kontrolne – takie działanie jest związane z przypuszczeniem, że dopuszczenie pracownika do pracy po dłuższej nieobecności jest obciążone ryzykiem, jeżeli chodzi o bezpieczne wykonywanie obowiązków. Czy lekarz medycyny pracy może nie dopuścić do pracy?
Lekarz nie dopuścił do pracy. Co wtedy?
Lekarz medycyny pracy może wystawić opinię o niezdolności do pracy tylko na określonym stanowisku. Nie orzeka on o niezdolności do pracy ogółem. Zatem, pracownik, który otrzymał negatywną opinię o zdolności do pracy na określonym stanowisku, może przez pracodawcę zostać skierowany na inne stanowisko – jeżeli nie jest to sprzeczne z opinią lekarza medycyny pracy. Reguluje to rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r.
Co z wynagrodzeniem zwolnionego od pracy?
Kodeks pracy nie przewiduje szczególnych regulacji dotyczących prawa do wynagrodzenia dla pracownika, który wskutek orzeczenia lekarskiego utracił zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku pracy. Zastosowanie ma tutaj ogólna zasada zawarta w art. 80 kp – wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia tylko w przypadku, gdy przepisy prawa tak stanowią.
W opiniach pojawia się dopuszczalność wypłaty pracownikowi tzw. wynagrodzenia przestojowego. Jak jednak wskazuje resort pracy – takie działanie jest niezgodne z zapisami art. 81 kp, – przepis bowiem wiąże prawo do zapłaty z faktem pozostawania pracownika w gotowości do wykonywania pracy, który doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy. Taka gotowość nie ma miejsca, gdy z uwagi na stwierdzone przez lekarza medycyny pracy przeciwwskazania, pracownik został uznany za niezdolnego do świadczenia dotychczasowej pracy.
Utrata zdolności do pracy przyczyną rozwiązania umowy o pracę?
Pracodawca może wypowiedzieć pracownikowi umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, w przypadku, gdy ten nie uzyskał od lekarza medycyny pracy orzeczenia zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku.
W zakładzie pracy, gdzie działają związki zawodowe, zamiar wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi, który otrzymał opinię o niezdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, gdy została określona – musi zostać skonsultowany z reprezentującą go organizacją związkową.
W przypadku długiej nieobecności pracownika w pracy, art. 53 Kodeksu pracy daje pracodawcy możliwość rozwiązania umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Pracodawca może zatem na mocy prawa rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia:
jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
- dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
- dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową;
w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1, trwającej dłużej niż 1 miesiąc.
Podsumowanie: Kodeks pracy nie reguluje w sposób wystarczający kwestii odnoszących się do pracownika, który został uznany za niezdolnego do wykonywania dotychczasowej pracy na podstawie orzeczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza medycyny pracy. Zatem powinno się stosować ogólne przepisy prawa pracy oraz orzecznictwo SN i wyjaśnienia ministerialne.
Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Infor.pl