Odmowa urlopu na żądanie
Nie zawsze pracodawca musi wyrazić zgodę na urlop na żądanie. Sprawdź, kiedy może odmówić!
Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę w ciągu roku przysługują cztery dni urlopu na żądanie. Zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych nie mogą korzystać z urlopu na żądanie. Do takiego urlopu nie mają prawa również stażyści.
Pracownik zobowiązany jest zgłosić potrzebę wykorzystania wolnego najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu. Pracodawca jest zobowiązany udzielić mu urlopu, jednak nie zawsze.
Polecamy: Twój urlop. To Ci się należy! - Kolekcja Poznaj swoje prawa! Nr 1
Kiedy ma prawo odmówić?
Dni urlopu na żądanie nie są dodatkowymi dniami wolnymi, pochodzą z puli dni urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi. Jeśli więc pracownik wykorzysta wszystkie dni urlopu wypoczynkowego, a następnie zgłosi pracodawcy potrzebę wzięcia urlopu na żądanie, ten będzie miał prawo odmówić, gdyż podwładny wykorzystał już przysługujące mu wolne.
Analogiczna sytuacja będzie miała miejsce, gdy pracownik nie nabył jeszcze prawa do urlopu wypoczynkowego.
Wykorzystany urlop na żądanie
Łączny wymiar urlopu na żądanie, bez względu na liczbę pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy, nie może przekroczyć czterech dni. Jeśli więc pracownik, pracując do połowy roku u jednego pracodawcy, wykorzystał limit omawianego urlopu, to drugi pracodawca może mu odmówić dnia wolnego na żądanie.
Niezbędna obecność w firmie
Pracodawca ma prawo odmówić udzielenia urlopu na żądanie w przypadku wcześniej nieprzewidzianej, ważnej sytuacji lub gdy zagrożone jest dobro bądź mienie zakładu pracy. Mogą być to na przykład duże braki kadrowe w sezonie chorobowym lub urlopowym, kiedy nieobecność kolejnego pracownika zagroziłaby ciągłości pracy w firmie.
Pracownik zobowiązany jest uszanować decyzję pracodawcy, w przeciwnym razie może to zostać uznane za naruszenie obowiązków pracowniczych.
Prawo do niewykorzystanego urlopu na żądanie nie przechodzi na kolejny rok kalendarzowy.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2018 poz. 917)