Finlandia wdrożyła Dyrektywę 1999/44/WE dotyczącą sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji w ramach fińskiej Ustawy o Ochronie Konsumenta. Oznacza to, że minimalna gwarancja w przypadku towarów wynosi 2 lata. Przyjmuje się, że każdy brak zgodności, który uwidocznił się w ciągu 6 miesięcy od daty dostawy, istniał w chwili dostawy, o ile nie dowiedziono inaczej lub o ile takie założenie nie jest sprzeczne z charakterem produktu (na przykład żywotność produktu wynosi mniej niż 6 miesięcy), lub natura wady (na przykład zużycie spowodowane nieprawidłowym użytkowaniem). Po upływie tego okresu sprzedawca nadal ponosi odpowiedzialność za wady, ale wtedy to konsument musi udowodnić, że wada istniała w momencie dostawy, chyba, że produkt objęty jest gwarancją.
W ramach zadośćuczynienia, konsument może domagać się wolnej od opłat naprawy lub zastąpienia wadliwego towaru w rozsądnym terminie i bez istotnej niedogodności. Innymi możliwymi formami zadośćuczynienia są obniżka ceny lub unieważnienie umowy. Ponadto konsument może ubiegać się o odszkodowanie za straty spowodowane przez wadę.
Dobrowolne gwarancje udzielane przez producentów lub sprzedawców nie mogą ograniczać ustawowych praw konsumentów, a wręcz przeciwnie: by dane zobowiązanie można było nazwać gwarancją, konsument musi otrzymać coś więcej, niż to co, gwarantuje mu prawo. W Finlandii nie określono limitu czasowego ustawowej odpowiedzialności sprzedawcy i w przypadku standardowego użytkowania produktu powinna ona trwać przynajmniej tyle, co oczekiwana żywotność produktu. Z tego względu ustawowa odpowiedzialność sprzedawcy może trwać nawet po upływie okresu gwarancji. Im mniej czasu upłynęło od dnia sprzedaży i im dłuższa jest oczekiwana żywotność produktu, tym bardziej prawdopodobne, że sprzedawca będzie musiał przynajmniej partycypować w kosztach naprawy.
Wymiana towaru
Jeżeli towar nie jest wadliwy, sprzedawcy nie są prawnie zobowiązani do wymiany towaru. Jest ona uzależniona od dobrej woli sprzedawcy.
Ceny
Walutą obowiązującą w Finlandii jest euro. Cena musi być umieszczona w sposób widoczny, musi być wyraźna i jednoznaczna. Na wystawianych towarach musi być umieszczona informacja o cenie za sztukę oraz cenie za jednostkę. Konsument nie może domagać się otrzymania towaru za cenę widniejącą na metce. Cena obejmuje podatek. Sprzedawcy nie mają obowiązku wydawać konsumentom paragonów, choć zwykle to czynią.
Podatek
W Finlandii większość towarów i usług obłożona jest 22% podatkiem od wartości dodanej – VAT (arvonlisävero – ALV).
Formy płatności
Najpopularniejszymi formami płatności w Finlandii są gotówka, karty kredytowe oraz debetowe, rzadziej natomiast stosowane są czeki. Konsument może zostać poproszony o okazanie dokumentu tożsamości, jeżeli płaci kartą kredytową za stosunkowo drogie towary.
Wyprzedaże
Typowy okres wyprzedaży to styczeń i lipiec.
Typowe godziny pracy sklepów
Poniedziałek – Piątek: 09:00 – 20:00 (niektóre domy towarowe czynne są do: 21:00)
Sobota: 09:00 – 18:00
Niedziela: 12:00 – 21:00 (sklepy spożywcze do 400 m kw powierzchni)
Ograniczenia godzin pracy nie dotyczą kiosków, sklepów spożywczych w rzadko zaludnionych obszarach, kwiaciarni, salonów samochodowych oraz aptek.
Typowe godziny pracy banków
Poniedziałek – Piątek: 09:00/ 09:30 – 16:30
Sobota – Niedziela: nieczynne
Godziny pracy urzędów pocztowych
Poniedziałek – Piątek: 09:00 – 18:00
W dużych miastach urzędy pocztowe są czynne dłużej w tygodniu, jak również w weekendy.
Kucja
Kaucja pobierana jest za butelki i puszki. W zależności od wielkości oraz rodzaju materiału kaucja za butelkę wynosi 10 – 40 c. Kaucja za puszkę wynosi obecnie 15 c.
Informacja turystyczna
Źródło: Europejskie Centrum Konsumenckie