Przepisy dotyczące praw konsumenta dają nam uprawnienia dzięki którym możemy bronić się przed działaniami przedsiębiorców, naruszającymi nasze prawa. Mowa tutaj w szczególności o ustawie o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.
Za nieuczciwą praktykę rynkową należy uznać działanie lub zaniechanie przedsiębiorcy, które jest sprzeczne z dobrymi obyczajami lub w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta (np. zamiast powstrzymania się od zakupu, może nakłonić do zakupu). Nieuczciwą praktyką rynkową uznaje się w szczególności taką, która wprowadza błąd.
Przykładem mogą być zwłaszcza promocje, które nie zawsze mogą stanowić rzeczywistą okazję osiągnięcia korzyści cenowej.
Zobacz również: Kiedy promocje są nieuczciwe?
Uprawnienia konsumenta
W sytuacji, gdy kupujący padnie ofiarą takiej praktyki, będą mu przysługiwały określone uprawnienia. Przede wszystkim będzie mógł wystąpić na drogę sądową z powództwem cywilnym przeciwko przedsiębiorcy. Zgodnie z art. 12 w/wym. ustawy w razie dokonania nieuczciwej praktyki rynkowej konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać m.in. zaniechania tej praktyki, usunięcia jej skutków.
Co najważniejsze, najważniejszym roszczeniem jest żądanie naprawienia wyrządzonej szkody, a w szczególności unieważnienia umowy z obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu przez przedsiębiorcę kosztów związanych z nabyciem produktu.
Oznacza to ni mniej, ni więcej, iż tym samym sprzedawca będzie musiał zwrócić całkowitą zapłaconą kwotę. Konsument będzie zaś zobowiązany do oddania zakupionego produktu.
Sam produkt nie musi być w stanie nietkniętym. Ważne, by znajdował się w stanie niepogorszonym, uwzględniając normalną eksploatację.
Dodatkowo sprzedawca będzie musiał zwrócić koszty nabycia produktu, czyli wydatki poniesione przez konsumenta przy zawarciu umowy.
Ciężar dowodu
Przy wystąpieniu na drogę sądową to nie na konsumencie będzie spoczywał ciężar udowodnienia, iż dana praktyka była nieuczciwa. Ustawa bowiem, w art. 13, przerzuca ciężar dowodu na przedsiębiorcę. To zatem on będzie musiał udowodnić, że dana praktyka była zgodna z prawem.
Zobacz również serwis: W sądzie