Podejrzanym zostaje się w momencie wydania przez prokuratora postanowienia o przedstawieniu zarzutów. W postanowieniu tym wskazany będzie opis czynu jakiego popełnienie się nam zarzuca oraz jego kwalifikacja z kodeksu karnego, lub innych przepisów zawierających normy karne.
Zasadą jest, że po wydaniu przez prokuratora postanowienia o przedstawieniu zarzutów następuje ogłoszenie tego postanowienia oraz przesłuchanie osoby, wobec której takie postanowienie zostało wydane.
W praktyce zdarzają się jednak często przypadki gdy w toku śledztwa zebrano materiał dowodowy świadczący, o tym że dana osoba dopuściła się przestępstwa- jednak brak jest możliwości ogłoszenia jej postanowienia o przedstawieniu zarzutów z uwagi na fakt, że osoba ta się ukrywa.
Tymczasowe aresztowanie
W takiej sytuacji po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów załącza się je do akt sprawy, a następnie występuje się do sądu o tymczasowe aresztowanie danej osoby na okres 14 dni od dnia zatrzymania oraz wystawia się nakaz przyjęcia danej osoby do najbliższej dla miejsca jej zatrzymania jednostki penitencjarnej.
Zobacz: Areszt tymczasowy
List gończy
Powyższe czynności mają na celu wydanie następnie przez prokuratora postanowienia o poszukiwaniu podejrzanego listem gończym.
Podejrzanym może się więc stać również osoba której nie ogłoszono, a jedynie wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.
Wydawać by się mogło, że osoba taka może nie wiedzieć, że w świetle prawa stała się podejrzaną o popełnienie przestępstwa skoro nie ogłoszono jej postanowienia o przedstawieniu zarzutów. Należy jednak zauważyć, że wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutów, a następnie postanowienia o poszukiwaniu danej osoby listem gończym wymaga uprzednio postanowienia o jej aresztowaniu (kontrola sądu), a więc zaistnienia szeregu niezbędnych ku temu przesłanek, w tym najważniejszej tj. wysokiego prawdopodobieństwa, że przestępstwa dopuściła się ta, a nie inna osoba.
Inne przesłanki tymczasowego aresztowania
Ponadto do przesłanek tymczasowego aresztowania należy m.in.:
- fakt ukrywania się podejrzanego
- bądź popełnienie przez niego przestępstwa zagrożonego surową karą (co najmniej 8 lat pozbawienia wolności).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności trudno sądzić aby osoba co do której zebrano materiał dowodowy dający wręcz pewność, że jest sprawcą przestępstwa, nie wiedziała, lub nie podejrzewa że w jej sprawie prowadzone jest postępowanie karne. Ukrywanie się takiej osoby musi przecież z czegoś wynikać, osoba ta musi mieć więc świadomość, że znajduje się w kręgu podejrzenia odnośnie sprawstwa danego czynu.
Zobacz serwis: Prawo karne