Podobnie jak w każdej innej sprawie cywilnej świadkiem może być tylko osoba zdolna do postrzegania i komunikowania oraz osoba, która nie jest związana tajemnicą państwową lub służbową. Świadkiem nie może być natomiast mediator, co do faktów o których dowiedział się w trakcie mediacji między stronami.
Postępowanie odrębne w sprawach małżeńskich wprowadza jednak inne ograniczenia co do osób, które nie mogą pełnić roli świadka w sprawach rozwodowych:
Małoletni, którzy nie ukończyli lat trzynastu, a zstępni stron, którzy nie ukończyli lat siedemnastu, nie mogą być przesłuchiwani w charakterze świadków.
Zakaz określony w tym przepisie jest bezwzględny i osoby, o których mowa, nie mogą go uchylić, żądając aby były przesłuchane. Zakaz ten dotyczy formalnego przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków.
Wymienione osoby mogą natomiast być wysłuchane informacyjnie, mogą więc być wzywane na jawne i niejawne posiedzenia sądowe (np. sąd może wezwać na posiedzenie niejawne dziecko stron przed rozstrzygnięciem w sprawie rozwodowej o władzy rodzicielskiej).
Ponadto niezależnie od przesłuchania świadków w każdej sprawie o rozwód lub o separację sąd zarządza przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron.
Zobacz też: Rozwód kościelny
Nie ma natomiast żadnych przeszkód aby świadkiem były osoby z kręgu najbliższej rodziny – rodzice, rodzeństwo, pełnoletnie dzieci. Jednak jako osoba spokrewnione osoby te mają prawo odmówić składania zeznań bez podania powodu.
Jeśli jednak zdecydują się zeznawać – mają obowiązek mówić prawdę, a ich zeznania będą oceniane w połączeniu z pozostałymi dowodami. Jeśli nie będą stronnicze, mogą być w pełni wiarygodnym dowodem pomimo pokrewieństwa.
Zobacz też: Rozwody