Kiedy można odebrać zwierzę właścicielowi?
Podstawą wydania decyzji o czasowym odebraniu zwierzęcia jest art. 7 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (dalej: u.o.z.). Decyzja ma odseparować zwierzę od szkodzącego mu otoczenia. Nie pozbawia właściciela zwierzęcia jego praw. Następuje jedynie ograniczenie przysługującego mu prawa własności. Przejawem tego ograniczenia jest obowiązek czasowego oddania zwierzęcia wskazanym przez urząd podmiotom. Trzeba odróżnić czasowe odebranie od trwałego. Trwałe odebranie zwierzęcia następuje automatycznie w przypadkach wskazanych w art. 35 u.o.z. W razie skazania za przestępstwo określone w tym przepisie sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem.
Katalog sytuacji uznanych przez ustawodawcę za znęcanie się nad zwierzętami zawiera art. 6 ust. 2 u.o.z. Jest to zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień. Mieszczą się tu m.in.:
- umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury,
- bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn,
- złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt,
- utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania - w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji,
- porzucanie zwierzęcia przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje.
WAŻNE
Katalog z art. 6 ust. 2 u.o.z. nie jest zamknięty. Ustawodawca użył tu zwrotu "w szczególności". Oznacza to, że mamy jedynie przykłady zachowań uznanych przez ustawodawcę za znęcanie się.
(…)
Andrzej Dybowski
Artykuł pochodzi z kompleksowej bazy wiedzy INFORLEX. Zamów bezpłatny 14-dniowy dostęp do INFORLEX »