Augustianie i Papież Leon XIV: kim tak naprawdę są?

• Augustianie - klasztory w Polsce
• Kim był św. Augustyn?
• Kim są Augustianie?
• Charyzmat - Święty Augustyn, Reguła I. Augustianie - co ich wyróżnia?

Brat Papieża odpowiadając na pytanie jakim człowiekiem jest Robert Prevost, mówi: zwykłym, zwykłym człowiekiem. No tak, ale w tym gorącym czasie wyboru nowego Papieża Watykan, Rzym, Ameryka i reszta świata zastanawia się jak to będzie. Papież - Amerykanin? Tak, to możliwe i nie można nikogo dyskryminować z powodu jego narodowości i środowiska z jakiego się wywodzi. Zresztą Ameryka Północna w ostatnim czasie przeżywa rozkwit katolicyzmu, po ciężkich latach posuchy. Szczególnie Chicago - skąd pochodzi nowa Głowa Kościoła Katolickiego - szczyci się praktykującymi katolikami. Polacy z Chicago nie kryją zachwytu, podobnie jak społeczeństwo w Peru - gdzie Papież spędził wiele, wiele lat, budując zakon i wspólnotę. Nikt nie ośmieli się powiedzieć wprost, że w jakimś sensie wybór Amerykanina, jest to decyzja polityczna. Wybór Papieża to przecież ma być natchnienie od Ducha Świętego - mówią kardynałowie. No tak, ale wciąż wiele pytań, bo w pierwszych słowach Papież mówił o pokoju, pokoju w rodzinach i na świecie. Czy będzie to koherentne z polityką przywódcy Ameryki? A ponadto: kim są augustianie? Jakie poglądy ma Papież? Co powie Papież w sprawie wojen na świecie - czy wypowie się wprost?

Augustianie - klasztory w Polsce

Wydaje się, że w Polsce dużej bardziej kojarzy się takie zakony jak: dominikanie, franciszkanie, cystersi czy nawet benedyktyni. A augustianie? Owszem, ale tak naprawdę w Polsce augustianie mają tylko 3. klasztory, z tym 2. są w Krakowie!

1. Klasztor-Parafia pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Augustianie - Kraków (Kazimierz).
2. Klasztor pw. Matki Bożej Dobrej Rady Augustianie - Kraków (Prokocim).
3. Klasztor Matki Bożej Pocieszenia Augustianie - Łomianki pod Warszawą.

Kim był św. Augustyn?

Jak podają sami augustianie, w swoich oficjalnych komunikatach: "Aureliusz Augustyn urodził się 13 listopada 354 r. w Tagaste. Jego ojciec Patrycjusz – urzędnik rzymski – był poganinem, zaś matka, Monika – głęboko wierzącą chrześcijanką. Wychowywała Augustyna według zasad wiary chrześcijańskiej i doprowadziła go do kręgu katechumenów – osób przygotowujących się do przyjęcia sakramentu chrztu św. Lecz w okresie studiów w stolicy Afryki Północnej, Kartaginie, Augustyn odszedł od wiary swej młodości. Również jego życie moralne pozostawiało wiele do życzenia. W 374 r. Augustyn rozpoczął pracę nauczyciela w Tagaste, ale szybko przeniósł się do Kartaginy, a w 383 r. – do Rzymu. W wieku 30 lat został wykładowcą retoryki w Mediolanie.

Latem 386 r., pod wpływem kazań pełnego ducha i wymowy biskupa Mediolanu Ambrożego, w życiu Augustyna, po długim okresie wewnętrznej walki, nastąpila głęboka przemiana. Zrezygnował on ze swoich dotychczasowych zajęć, by oddać się całkowicie służeniu Bogu i poszukiwaniu mądrości we wspólnocie. Udał się do Cassiciacum, do posiadłości swojego mediolańskiego przyjaciela Verecundusa, gdzie w towarzystwie najbliższych przyjaciół i matki przeżył kilka miesięcy poświęconych owocnej pracy intelektualnej i duchowej. W 387 r. powrócił do Mediolanu i w noc Zmartwychwstania Pańskiego, wraz z synem Adeodatem i przyjacielem Alipiuszem, przyjął chrzest z rąk biskupa Ambrożego. W 388 r. Augustyn wrócił do Afryki i rozpoczął realizację swoich ideałów życia klasztornego w odziedziczonej po rodzicach posiadłości w Tagaste. W tej pierwszej założonej przez niego wspólnocie ludzi świeckich przebywał przez trzy lata, które jak mówił, były najszczęśliwsze w jego życiu. Sława o jego pobożności i uczoności szybko rozeszła się po okolicy. W kolejnych latach po przyjęciu sakry biskupiej żył we wspólnocie klasztornej ze swoim duchowieństwem jako 'ubogi Chrystusa’. Coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu o potrzebie ścisłego zjednoczenia posługi kapłańskiej z życiem zakonnym uważając, że wspólnota najlepiej potrafi zapewnić kapłanom tak intelektualny jak i duchowy rozwój.

Poprzez swoje dzieła o życiu ascetycznym i monastycznym oraz dużą liczbę założonych klasztorów stał się jednym z ojców monastycyzmu zachodniego. Około 400 r. napisał pierwszą Regułę zakonną Zachodu, która do dziś kształtuje życie wielu wspólnot zakonnych. Augustyn zmarł w 430 roku, po prawie 40 latach ofiarnej służby Kościołowi, gdy Wandale oblegali jego siedzibę biskupią. Od VIII w. jego ciało spoczywa w Pawii.

Kim są Augustianie?

W marcu 1256 r. w Rzymie, przy kościele Santa Maria del Popolo, z nakazu Papieża Aleksandra IV, spotkali się delegaci wszystkich klasztorów eremickich w liczbie 360 osób. W obecności delegata papieskiego wysłuchano i przyjęto wolę Papieża aby zjednoczyć się prawnie, w celu utworzenia jednego wielkiego Zakonu, Zakonu Ere­mitów św. Augustyna. W ten sposób powstała zakonna rodzina augustiańska, która została zaliczona do grona zakonów żebrzących lub braterstwa apostolskiego, na wzór Franciszkanów i Dominikanów, istniejących już od kilkudziesięciu lat i zatwierdzonych przez Kościół. Celem tego zakonu jest:

• poszukiwanie prawdy
• życie we wspólnocie
• życie kontemplacyjne eremitów
• działanie apostolskie w różnych formach, wynikające z aktualnych potrzeb Kościoła.

Charyzmat - Święty Augustyn, Reguła I. Augustianie - co ich wyróżnia?

Jak podają sami Augustianie wskazują na Charyzmat i regułę I.: „Przede wszystkim, bracia najmilsi, miłujcie Boga, a następnie bliźniego, gdyż te przykazania zostały nam dane jako najważniejsze. Oto jest to, co nakazujemy zachowywać mieszkającym w klasztorze. Po pierwsze, dlatego zgromadziliście się w jedno, byście jednomyślnie mieszkali w domu i mieli jednego ducha i jedno serce skierowane ku Bogu. I nie nazywajcie czegokolwiek swoją własnością, lecz wszystko niech będzie dla was wspólne.” Charyzmat Zakonu Augustianów opiera się przede wszystkim na duchowym doświadczeniu św. Augustyna. Ogólnie rzec biorąc, zawiera on w sobie cztery podstawowe elementy. Są to:

1. nieustanne poszukiwanie Boga,
2. w głębokiej wspólnocie z drugim człowiekiem,
3. w oparciu o prawdę o sobie samym, oraz
4. w zaangażowaniu na służbę Kościołowi.

Są to podstawowe filary, swoisty trzon duchowości augustiańskiej. Kluczem do zrozumienia duchowości augustiańskiej jest słowo „wspólnota”. Dojrzała wiara i wspólnota z Bogiem musi, według św. Augustyna, wyrażać się w dojrzałych relacjach i wspólnocie z drugim człowiekiem.