W wyniku presji społecznej dotychczasowy prezydent Wojciech Jaruzelski, wybrany rok wcześniej przez Zgromadzenie Narodowe, zwrócił się do Sejmu o skrócenie kadencji. We wrześniu 1990 roku uchwalono nowelizację Konstytucji RP oraz ustawę o wyborze Prezydenta RP, umożliwiającą przeprowadzenie wyborów powszechnych.
Kandydaci
W wyborcze szranki stanęło sześciu kandydatów, którym udało się zebrać wymagane 100 tys. podpisów i zarejestrować swoje kandydatury. Powszechnie oczekiwano, że walka o zwycięstwo będzie toczyć się pomiędzy popieranymi przez obóz postsolidarnościowy : Lechem Wałęsą a Tadeuszem Mazowieckim. Pozostali kandydaci : Roman Bartoszcze (Polskie Stronnictwo Ludowe), Leszek Moczulski(Konfederacja Polski Niepodległej), Włodzimierz Cimoszewicz popierany przez postkomunistów oraz Stanisław Tymiński- reemigrant z Kanady, wydawali się bez szans.
Wyniki wyborów
W pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał bezwzględnej większości głosów (50% +1), w związku z czym ogłoszono drugą turę, w której o fotel prezydencki walczyło już tylko 2 kandydatów z największą liczbą głosów: Lech Wałęsa( 39,9% tj. ok. 6,5 mln głosów) oraz Stanisław Tymiński (23,10% tj. ok. 3,8 mln głosów).
Zobacz również: Konstytucja RP
Dużym zaskoczeniem była przegrana Tadeusza Mazowieckiego, który uzyskał zaledwie 18,08 % głosów, przegrywając z do niedawna nikomu nieznanym Stanisławem Tymińskim, który niespójnym programem rewindykacyjnym pociągnął za sobą rzesze sfrustrowanych obywateli. Włodzimierz Cimoszewicz zdobył 9,21% głosów, Roman Bartoszce 7,15% natomiast Leszek Moczulski 2,5% głosów. Frekwencja wyniosła 60%.
Druga tura wyborów odbyła się w dniu 9 grudnia. Lech Wałęsa uzyskał 74,3 % głosów, wygrywając ze Stanisławem Tymińskim. 22 grudnia 1990 roku Lech Wałęsa został zaprzysiężony jako pierwszy polski prezydent wybrany w wyborach powszechnych.