Problem niełożenia na utrzymanie swoich dzieci jest nie tylko problemem społecznym, czynem nagannym moralnie, ale także prawnym. Wynika to z faktu, że organy państwowe muszą dosyć mocno ingerować w relacje między rodzicami- dziećmi oraz innymi członkami rodziny. Co za tym idzie w różnych gałęziach prawnych, zjawisko niealimentacji spotyka się z różnymi represjami prawnymi.
Polecamy: Alimenty. Jak szybko dostać pieniądze na dziecko
Ponad rok temu weszła w życie nowelizacja Kodeksu karnego (tj. Dz. U. 2018, poz. 1600 z późn. zm.), która zaostrzała odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji. Zgodnie z art. 209 § 1 k.k. obecnie znamieniem czynu zabronionego niełożenia na osoby uprawnione do renty alimentacyjnej jest zadłużenie, które wynosi co najmniej 3 świadczenia okresowe. Nowelizacja dodała także typ kwalifikowany omawianego przestępstwa zawarty w art. 209 § 1 a k.k. oraz przewidziała możliwość uchylenia karalności w przypadku spłaty zadłużenia.
Jak powszechnie wiadomo, osoby zobowiązane do płacenia alimentów często pracują po prostu na czarno, aby uniknąć ewentualnej egzekucji.
Do tej pory pracodawca, który zgadzał się na takie warunki współpracy nie ponosił żadnych konsekwencji, chyba że mówimy tutaj o ewentualnych wyrzutach sumienia.
Ustawodawca wyszedł temu naprzeciw, dodając do art. 281 Kodeksu pracy, na podstawie ustawy zmieniającej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2432) paragraf 2.
Zgodnie z jego brzmieniem: "Jeżeli pracownik, o którym mowa w § 1 pkt 2 (osoba, która zawarła umowę o pracę z niedochowaniem formy pisemnej), jest osobą wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów i zalega on ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące – pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu podlega karze grzywny od 1500 zł do 45 000 zł."
Nowy przepis wejdzie w życie 1 grudnia 2020 r.
Polecamy serwis: Alimenty