Obowiązek alimentacyjny na rzecz pasierba powstaje, tylko gdy jest zgodny z zasadami współżycia społecznego. W prawie rodzinnym istnieją wątpliwości jak należy ulokować ten szczególny obowiązek alimentacji. Część uczonych uważa, że obowiązek podobny do obowiązku alimentacyjnego pomiędzy rodzicami a dziećmi. Natomiast niektórzy uważają, że obowiązek ten powstaje dopiero po niemożliwości uzyskania alimentów od krewnych i małżonka.
Wydaje się, że pierwsze ze wskazanych rozwiązań jest słuszne. Istnieje bowiem podobieństwo w stosunku pomiędzy macochą/ojczym a pasierbem do stosunku pomiędzy rodzicami i dziećmi.
Obowiązek alimenty na rzecz pasierba powstaje, tylko wtedy gdy osoba uprawniona (pasierb) znajduje się w stanie niedostatku. Nie jest sama zdolna do zapewnienia sobie godziwych warunków życia. Po stornie zobowiązanego (macoch/ojczyma) przesłanką są ich zdolności majątkowo – zarobkowe.
Przesłanką dodatkową braną przez sąd w przypadku orzekania o zasadzeniu alimentów na rzecz pasierba jest zgodność z zasadami współżycia społecznego.
Obowiązek alimentacyjny względem pasierba istnieje pomimo śmierci rodzica dziecka, bowiem stosunek powinowactwa, od którego zależy obowiązek trwa nadal nawet, jeżeli małżeństwo ustanie. Obowiązek ten istnieje także w razie rozwodu.
Przesłanką, która pojawia się w przypadku obowiązku alimentacyjnego względem pasierba jest zgodność z zasadami współżycia społecznego. Oznacza to, że nałożenie na macochę lub ojczym alimentów nie może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
O zgodności z zasadami współżycia społecznego decyduje:
- stale przybywał poza domem pasierba,
- istnienie rodzica, zdolnego do spełnienia obowiązku alimentacyjnego,
- wieku tak zobowiązanego jak i uprawnionego,
- sytuacji majątkowej i zarobkowej,
- czasu trwania związku małżeńskiego rodzica z ojczymem albo macochą,
- stosunku osobistego między uprawnionym a zobowiązanym.