W świetle art. 891 § 1 kodeksu cywilnego darczyńca obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania tylko wtedy, gdy szkoda została wyrządzona umyślnie lub na skutek rażącego niedbalstwa. Nie odpowiada więc on za szkodę wyrządzoną na skutek niezachowania należytej staranności, chyba że w umowie darowizny albo nawet w umowie później zawartej przyjmie na siebie taką odpowiedzialność. Strony mogą również zamieścić w umowie darowizny zastrzeżenie, że darczyńca nie będzie odpowiadał wobec obdarowanego za szkodę wyrządzoną wskutek rażącego niedbalstwa. Nie mogą jedynie wyłączyć odpowiedzialności darczyńcy za szkodę wyrządzoną umyślnie, i to zarówno przy działaniu (zaniechaniu) z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.
Zobacz: Pomoc prawna
Przewidziane w art. 891 § 1 ograniczenie odpowiedzialności darczyńcy za szkodę wynikłą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania rzutuje również, i to w sensie negatywnym, na sytuację poszkodowanego obdarowanego w procesie odszkodowawczym. W tym wypadku nie dłużnik musi wykazywać brak swojej odpowiedzialności, lecz wierzyciel ma obowiązek wykazania nie tylko szkody, ale również i odpowiedzialności dłużnika (darczyńcy) za nią. Konkretnie wykazania, że wynikła ona z niewykonania lub nienależytego wykonania przez darczyńcę przyjętego w umowie darowizny zobowiązania i że darczyńca, wyrządzając szkodę, działał umyślnie albo że dopuścił się rażącego niedbalstwa.
Zobacz serwis: Darowizny