Kiedy opiekun dla małoletniego?
Opiekę ustanawia się, gdy rodzice nie żyją lub nie mają pełnej zdolności do czynności prawnych w wyniku ubezwłasnowolnienia lub wskutek nieosiągnięcia pełnoletności albo, jeżeli rodzice są nieznani, zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej albo ta władza została im zawieszona.
Jeżeli jedno z rodziców nie żyje albo nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, władza rodzicielska przysługuje drugiemu z rodziców. To samo dotyczy wypadku, gdy jedno z rodziców zostało pozbawione władzy rodzicielskiej albo, gdy jego władza rodzicielska uległa zawieszeniu.
Zobacz: Opiekun dla małoletniego – jakie kryteria?
Sąd, uznając za celowe orzeczenie pozbawienia lub ograniczenia praw rodzicielskich lub opiekuńczych w razie popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego lub we współdziałaniu z nim, zawiadamia o tym właściwy sąd rodzinny.
Opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny ku temu powód. Wniosek o ustanowienie opieki należy złożyć do właściwego sądu rejonowego wydział rodzinny i nieletnich. Do wniosku należy załączyć odpis aktu urodzenia dziecka.
Zobacz: Darmowe porady prawne
Wnuk pozostaje pod wyłączną opieką babci, która jest z nim uczuciowo związana, gdyż rodzice zginęli w wypadku samochodowym. W opisanej sytuacji zasadne jest ustanowienie opiekunem babci.
Wspólne sprawowanie opieki nad dzieckiem sąd może powierzyć tylko małżonkom. Sąd opiekuńczy może ustanowić jednego opiekuna dla kilku osób, jeżeli nie ma sprzeczności między ich interesami. Opieka nad rodzeństwem powinna być w miarę możności powierzona jednej osobie.
Jeżeli dobro pozostającego pod opieką tego wymaga, sąd opiekuńczy wydaje niezbędne zarządzenia dla ochrony jego osoby lub majątku aż do czasu objęcia opieki przez opiekuna; w szczególności sąd opiekuńczy może ustanowić w tym celu kuratora.
Zobacz serwis: Dziecko i prawo