Zabezpieczenie obywateli na wypadek określonych zdarzeń losowych pozbawiających ich środków do życia jest jednak konieczne, co potwierdza Konstytucja Rzeczpospolitej w art. 67 ust.1 stanowiąc, że:
"Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego…’’.
Dzięki takim zabiegom każdy członek społeczeństwa może korzystać z ochrony prawnej w sytuacjach zmniejszenia lub utraty zarobków czy to czasowej czy to stałej, z powodu niezdolności do pracy.
Możemy wyróżnić 3 formy realizowania idei zabezpieczenia społecznego:
1. Metoda ubezpieczeniowa - obejmująca ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe. Realizuje się przez tworzenie określonych grup narażonych na podobne zdarzenia losowe powodujące utratę zdolności do pracy. Jest pokrywana głównie z przymusowych składek osób ubezpieczonych, a odmowa wypłaty świadczenia powoduje powstanie roszczenia osoby ubezpieczonej. Powstaje w momencie spełnienia warunków wymienionych w ustawie nie zależenie od stanu majątkowego ubezpieczonego.
2. Zaopatrzenie społeczne - obejmuje na ogół całą ludność, bez względu na aktywność zawodową, udzielając rent i emerytur osobom spełniającym warunki, jednak środki na zaopatrzenie pochodzą z budżetu państwa. Po spełnieniu warunków przysługuje roszczenie o spełnienie świadczenia.
3. Metoda opiekuńcza - obejmuje całą ludność, bez względu na aktywność zawodową, często wysokość świadczenia lub jego przyznanie uzależnione jest od nie przekroczenia dochodów, świadczenia pochodzą ze środków publicznych, świadczeń tych z reguły nie można dochodzić i mają charakter uznaniowy, jednak istnieją wyjątki.
W niniejszym artykule skupię się wyłącznie na podstawowych informacjach dotyczących przedmiotu ochrony ubezpieczeniowej, obowiązku ubezpieczenia społecznego warunków jego nabycia oraz dochodzenia świadczenia ubezpieczeniowego przed sądem.
Zobacz również: Czym są ubezpieczenia społeczne?
Przedmiot ochrony ubezpieczeniowej
Jak wynika z przepisów ustaw szczególnych, a nawet samej Konstytucji Rzeczpospolitej, chroniony w ramach zabezpieczenia społecznego jest nie tyle majątek obywatela, co jego zdolność do pracy.
Praca służy zdobywaniu środków do życia, stąd szczególna troska państwa o zapewnienie obywatelom warunków bytowych, gdy oni sami nie mogą świadczyć pracy, lub częściowo tracą zdolność do jej świadczenia w wyniku zdarzeń losowych. Problem w rozumieniu losowości zdarzenia jest przedmiotem badań i analizy prawników od dawna. Biotyczność zdarzenia losowego po raz pierwszy użył W. Warkałło w odniesieniu do choroby, kalectwa i przedwczesnej śmierci . Obecnie należy rozumieć biotyczność zdarzenia losowego jako okoliczność biologiczną, która zaistniała w życiu człowieka, właściwą jego losowi, przy czym należy pamiętać, że katalog zdarzeń biotycznych jest zamknięty.1
Polecamy serwis: Praca
Kiedy jasne jest już dla nas pojęcie zdarzenia losowego, należy zastanowić się czym jest zdarzenie ubezpieczeniowe. Zdarzeniem ubezpieczeniowym jest takie zdarzenie losowe, które wywołuje skutek ubezpieczeniowy przez zapewnienie ochrony po zaistnieniu zdarzenia losowego. Zatem zdarzenie ubezpieczeniowe nie chroni przed samym zdarzeniem losowym, ale jego skutkiem.
Przykład:
Choroba może spowodować powstanie obowiązku świadczenia ubezpieczeniowego ze strony organu państwowego, gdy ubezpieczony utracił trwale zdolność do świadczenia pracy. Świadczenie to może objawiać się w postaci renty z tytułu niezdolności do pracy. Jednak gdyby choroba nie spowodowała trwałej niezdolności do pracy, a jedynie czasowo, wówczas należne by było świadczenie w postaci zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego. Mogłoby być też tak, że choroba nie wpłynąłby na zdolność świadczenia pracy.
Skutki tego samego zdarzenia losowego mogą być zatem różne na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych.
Przyczyny zdarzenia losowego wywołującego niezdolność do świadczenia pracy możemy podzielić na :
• Zewnętrzne
a) Okoliczności ze sfery spraw prywatnych
b) Okoliczności ze sfery spraw publicznych, tj. wykonywania czynności związanych z pracą, odbywania drogi do pracy i z pracy, wykonywania funkcji publicznych, funkcji ławnika, ratowanie życia ludzkiego
• Wewnętrzne
Jedynie okoliczności wewnętrzne i okoliczności ze sfery praw publicznych mogą rodzić kwalifikację prawną w postaci zdarzeń z tzw. Ogólnego stanu zdrowia, wypadku przy pracy i choroby zawodowej, wypadku w drodze do pracy lub z pracy i wypadku w szczególnych okolicznościach. Kwalifikacje prawną trzeba tu zatem rozumieć jako związek między uszkodzeniem organizmu a okolicznościami wykonywania pracy.
Takie rozróżnienie jest konieczne ze względu na identyczność skutków okoliczności ze spraw prywatnych w sferze publicznej z okolicznościami związanymi z wewnętrznymi przyczynami zdarzenia losowego.
Należy w ramach tego rozdziału poruszyć zagadnienie choroby zawodowej. Pojęcie to odnosi się do choroby, kalectwa lub śmierci, której zewnętrzną przyczyną był rodzaj lub charakter wykonywanej pracy.
Polecamy serwis: Emerytury
W.Warkałło, Prawo i ryzyko, Warszawa 1949 r., s.33.
I.Jędrasik-Janokowska, Pojęcie i konstrukcje prawne ubezpieczenia społecznego, Warszawa 2012, str. 90.