Zasady ponoszenia kosztów w postępowaniu podatkowym są takie same jak przy postępowaniu administracyjnym. Z tego powodu do kosztów postępowania podatkowego stosuje się odpowiednio Kodeks postępowania administracyjnego. Koszty ponosi Skarb Państwa, województwo, powiat lub gmina.
Czym są koszty postępowania podatkowego?
Za koszt postępowania podatkowego będzie się uważać koszty, które powstają w związku ze wszczęciem, prowadzeniem i zakończeniem postępowania w konkretnej sprawie.
Koszty postępowania podatkowego są wymienione w ustawie o ordynacji podatkowej. Ustawa ta za koszty uznaje:
- koszty podróży i inne należności świadków, biegłych i tłumaczy ustalone zgodnie z przepisami o należności świadków i biegłych w postępowaniu sądowym,
- koszty podroży i inne należności związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została błędnie wezwana do stawienia się,
- wynagrodzenie przysługujące biegłym i tłumaczom,
- koszty oględzin,
- koszty doręczenia pism urzędowych.
Zobacz: Opłata komornicza
Wymienione koszty są zwracane wyłącznie na żądanie zgłoszone przed wydaniem decyzji w sprawie, pod rygorem utraty roszczenia.
Jeżeli wystąpią dodatkowe koszty związane bezpośrednio z rozstrzygnięciem strony, organ podatkowy może zaliczyć je do kosztów postępowania.
Kiedy to strona poniesie koszty postępowania?
Strona poniesie koszty:
- które zostały poniesione w jej interesie albo na jej żądanie, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie,
- stawiennictwa uczestników postępowania na rozprawę, która nie odbyła się w wyniku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa strony, która złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy,
- sporządzenie odpisów lub kopi,
- powstałe z jej winy, w szczególności koszty wynikające z niewykonania obowiązków przez osoby biorące udział w postępowaniu, wynikłe w skutek zatajenia lub nieprzedstawienia dowodu w wyznaczonym terminie, wynikłe wskutek złożenia wyjaśnień lub zeznań niezgodnych z prawdą.
Zobacz serwis: Pomoc prawna