Dlaczego warto zapewnić pracownikom możliwość awansu?
Ścieżki awansu traktuje się jako jedno z narzędzi pozwalających na efektywne zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie. Dzięki nim możliwe jest zaplanowanie rozwoju personelu zgodnie z celami firmy. Awansując, pracownik nie tylko podnosi swoje kwalifikacje i rozwija kompetencje, ale również zyskuje poczucie wpływu na firmę i osiąga większą satysfakcję z pracy. Przekłada się to na wzrost jego zaangażowania w wykonywane obowiązki i większą lojalność wobec pracodawcy.
Sprzyja to również rozwojowi organizacji poprzez optymalne wykorzystanie potencjału personelu oraz ogranicza rotację wśród pracowników, zmniejszając tym samym koszty rekrutacji. Ponadto zapewnia lepszą komunikację w firmie i gwarantuje wzrost poczucia sprawiedliwości organizacyjnej.
Polecamy: RODO 2019. Plusy i minusy zmian od 4 maja
Młode pokolenie vs starsze pokolenie – oczekiwania względem pracodawcy
Osiągnięcie powyższych rezultatów będzie możliwe, pod warunkiem że pracodawca określi jasne kryteria awansu. Te zaś należy dostosować nie tylko do wizji rozwoju przedsiębiorstwa i przyszłego zapotrzebowania kadrowego, ale i aspiracji oraz oczekiwań samego pracownika. Te z kolei mogą być różne w zależności od wieku i stażu pracy zatrudnionego. Czego oczekuje od pracodawcy młodszy pokoleniowo personel, a czego starszy? Czym charakteryzują się pracownicy należący do tych grup?
Niecierpliwość. To jedna z tych cech, które można przypisać młodemu pokoleniu pracowników. Grupa ta oczekuje szybkiego awansu. Tymczasem pojawia się w firmie bez jakiegokolwiek doświadczenia lub z krótkim stażem pracy. Młodzi pracownicy są pewni siebie, w związku z czym mają wysokie oczekiwania i często aplikują na stanowiska specjalistów, pomimo że nie są do nich kompetencyjnie przygotowani. Są energiczni i żądni zmian. Nie dla nich długoterminowe kontrakty. Najczęściej już po kilku miesiącach pracy rozglądają się za czymś nowym. Lojalność wobec pracodawcy ma dla nich charakter warunkowy – jeśli zapewni im się odpowiednie środowisko, będą oddanymi pracownikami.
Niewątpliwym atutem młodych pracowników jest to, że chłoną wiedzę jak gąbka. Szybko się uczą i rozwijają. Naturalne jest więc to, że z czasem zwiększa się zakres ich obowiązków. Jeżeli nie idzie to w parze ze wzrostem zarobków, są rozczarowani i skłonni zmienić pracę, jeśli nie otrzymają adekwatnego wynagrodzenia.
Problem stanowi również podejście młodego pokolenia do pracy i jej owoców. Młodzi ludzie są najczęściej idealistami i zależy im na jak najszybszym osiągnięciu wyników. Jeśli te nie pojawiają się natychmiast, przedstawiciele młodego pokolenia wypalają się, a praca zaczyna ich nudzić. Nieustannie więc potrzebują zachęt i motywacji, żeby pozostać w firmie.
Młodemu pokoleniu zależy na możliwości kształtowania swojej kariery zgodnie z własnymi aspiracjami, a te nie zawsze idą w parze z oczekiwaniami pracodawcy. Jaki stosunek mają wobec tego młodzi? Prędzej są w stanie zrezygnować z zatrudnienia niż dostosować się do stanowiska, które zostało im narzucone i nie odpowiada ich aspiracjom. Dlatego też w ich przypadku tradycyjne przesunięcia pionowe nie do końca się sprawdzają. Dobrze uzupełnić je również o przesunięcia poziome, stopniowo zwiększając nie tyle zakres obowiązków, co ich rangę, tak by młody pracownik miał poczucie rosnącej odpowiedzialności.
Młodemu pokoleniu trudniej zachować dobrą kondycję psychiczną. Szybkie tempo życia i ustawiczne próby pogodzenia życia prywatnego z zawodowym sprawiają, że młodzi pracownicy coraz częściej borykają się z problemami psychicznymi i korzystają ze wsparcia psychologów. Poszukują również bardziej elastycznych form zatrudnienia, które zapewniają work-life balance. Trudniej więc precyzyjnie określić ich ścieżki awansu.
Na tle młodszego pokolenia starsze prezentuje się zupełnie inaczej. Starszym pracownikom zależy przede wszystkim na stabilizacji i pewności zatrudnienia, w zamian za co oferują pracodawcy swą lojalność i pełne zaangażowanie. Są mniej elastyczni niż młodzi, jednak mają większe doświadczenie i lepiej radzą sobie w stresujących sytuacjach. Ponadto cenią sobie komfort psychiczny i najczęściej udaje im się pogodzić życie prywatne z zawodowym. Mają świadomość swoich zalet, dobrze wiedzą, w czym są dobrzy, co należy do ich obowiązków i czego mogą się spodziewać, a ich oczekiwania względem pracodawcy są bardziej sprecyzowane. Dzięki temu łatwiej im zarządzać swym rozwojem zawodowym.
Niestety wiele przedsiębiorstw nie ma wypracowanych ścieżek awansu dla starszego personelu, który jest oddany, pracowity i lojalny. Jest to o tyle groźne, że tkwienie na jednym stanowisku pracy przez wiele lat i wykonywanie podobnych czynności jest źródłem znużenia i frustracji. W dużej mierze przyczynia się również do wypalenia zawodowego, z którym coraz częściej borykają się przedstawiciele starszego pokolenia i które jest potęgowane wyobcowaniem informacyjnym i technologicznym. Starszym pracownikom trudniej bowiem odnaleźć się w dobie Internetu.
A jak wygląda to z perspektywy pracodawcy? Które pokolenie jest bardziej preferowane?
Z punktu widzenia pracodawcy
Generalnie pracodawcy preferują stabilnych i lojalnych pracowników, którzy chcą związać się z firmą na lata. Dzięki temu mogą pokierować rozwojem personelu w sposób, który najbardziej odpowiada celom organizacji. Pracodawcy chętnie zatrudniają również osoby, które są zmotywowane i nie potrzebują zbyt wielu zachęt, by w pełni zaangażować się w wykonywaną pracę.
Przy wyborze pracowników przedsiębiorcy zwracają również uwagę na umiejętność pracy w zespole oraz łatwość nawiązywania kontaktów, czyli tzw. kompetencje miękkie. Istotne jest dla nich także to, aby zatrudniony potrafił wykorzystać swoją wiedzę w praktyce, a także był w stanie samodzielnie rozwiązać problemy, które mogą się pojawić na danym stanowisku.
Stworzenie w przedsiębiorstwie środowiska zapewniającego pracownikom realizację własnych ambicji to coraz trudniejsze zadanie. Projektując ścieżki awansu, należy bowiem uwzględnić odmienne pokoleniowo oczekiwania pracowników.
Polecamy serwis: Pracodawca