Po pierwsze – konieczne jest uzyskanie numeru ubezpieczenia społecznego - N.I.N. (National Insurance Number). Jest to numer dzięki któremu możemy odprowadzać składki na ubezpieczenie, starać się o zasiłki, zapomogi itp.
Po drugie – rejestracja w Urzędzie Skarbowym (HM Revenue & Customs), gdzie wypełniamy formularz p86 i zgłaszamy chęć samozatrudnienia.
Po trzecie – składki i podatki
Class 2 National Insurance Contributions – odpowiednik naszego ZUS-u, jest płatny kwartalnie i wynosi ok. 4 funtów tygodniowo, czyli dużo mniej niż polski ZUS. Oprócz tego opłacany jest tzw. Class 4 National Insurance Contributions, który już jest zależny od osiągniętych dochodów. Po rejestracji w angielskim urzędzie skarbowym otrzymujemy numer konta na który wpłacamy należne składki i podatki.
CIS – Constructions Industy Scheme – dla samozatrudnionych w budownictwie
W przypadku osób planujących działalność w sektorze budowlanym bardzo pożądana jest również rejestracja w rejestrze przedsiębiorców budowlanych. Nie jest to wymóg bezwzględnie przestrzegany, ale z tą kartą o wiele łatwiej znaleźć zlecenia.
Jedną z podstawowych form prowadzenia działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii przez więcej niż jedną osobę jest prowadzenie spółki zwykłej (partnership). Wspólnicy powinni być zarejestrowani jako samozatrudnieni i zawrzeć pomiędzy sobą umowę o prowadzenie takiej spółki. Spółka zwykła w rozumieniu prawa brytyjskiego nie posiada osobowości prawnej i nie wymaga rejestracji.