Kierowca, który w czasie urlopu wypoczynkowego, prowadził prywatny samochód w stanie nietrzeźwości, może zostać zwolniony przez pracodawcę. W razie skazania za przestępstwo z art. 178a Kodeksu karnego podmiot zatrudniający ma prawo rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia.
Prowadzenie pojazdów w stanie nietrzeźwości
Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu inny pojazd niż wyżej określony podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Zobacz również: Kiedy pracodawca może wypowiedzieć pracownikowi umowę w trybie natychmiastowym?
Zakaz prowadzenia pojazdów
Jednym z dostępnych środków karnych jest zakaz prowadzenia pojazdów (art. 39 Kodeksu karnego). Zgodnie z art. 42 Kodeksu karnego w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji sąd może orzec zakaz prowadzenia określonego rodzaju pojazdów. Dotyczy to w szczególności przypadków, gdy z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia
Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości jest najczęstszą przyczyną rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia na skutek utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy . Przestępstwo ma charakter umyślny, co powoduje, że zawsze zachodzi przesłanka zawinienia utraty uprawnień przez pracownika.
Na podstawie art. 52 Kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:
- ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
- popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
- zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Ostatnia przesłanka dotyczy m.in. utraty prawa jazdy w przypadku kierowcy. Jeśli zakres obowiązków pracownika obejmuje jazdę samochodem, prawo jazdy stanowi uprawnienie konieczne do wykonywania pracy.
Polecamy także serwis: Pracownik przed sądem
Aby pracodawca mógł rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, muszą zaistnieć trzy okoliczności: trwała utrata uprawnień, konieczność tych uprawnień do wykonywania pracy oraz zawinienie po stronie pracownika. Wina umyślna występuje także wtedy, gdy pracownik dopuszcza się lekkich postaci niedbalstwa i lekkomyślności. Utrata uprawnień nie musi wiązać się z naruszeniem obowiązków pracowniczych. Może dotyczyć zachowań spoza stosunku pracy. Powinna być stwierdzona orzeczeniem bądź decyzją odpowiedniego podmiotu.
Trwałość utraty uprawnień oznacza, że niezbędne jest orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów. Jeżeli sprawca przestępstwa został zatrzymany przez policję, a nie doszło jeszcze do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, nie ma podstaw do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia.
Termin
Pracodawca ma 1 miesiąc na złożenie oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia. Bieg terminu rozpoczyna się z chwilą powzięcia przez pracodawcę wiarygodnych informacji o zawinionej utracie uprawnień. Należy o nim pamiętać, gdyż jego przekroczenie może skutkować przegraniem procesu o odszkodowanie bądź przywrócenie pracownika do pracy.
Zadaj pytanie: Forum - Praca
Forma
Pracodawca ma obowiązek złożenia oświadczenia w formie pisemnej. Gdyby w danym zakładzie pracy działała organizacja związkowa, powinien skonsultować z nią swój zamiar. Przepisy nie przewidują konieczności dokonania konsultacji w formie pisemnej. Jednak pracodawca powinien tego dopilnować w celu dokumentacji wywiązania się ze zobowiązania.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 Nr 21, poz. 94 z późn. zm.)
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 1997 Nr 88, poz. 553 z późn. zm.)