Stanowi o tym art. 491³ ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (dalej: p.u.n.).
Z przywołanym wyżej artykułem wiąże się fakt, że wprowadza on dodatkowe przesłanki konieczne do uznania dłużnika za będącego niewypłacalnym. Innymi słowy ustawodawca w art. 491³ p.u.n. poszerzył definicję pojęcia niewypłacalności w stosunku do dłużnika będącego konsumentem.
Według art. 11 ust. 1 p.u.n. niewypłacalność to taki stan kiedy dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych ale w stosunku do dłużnika – konsumenta owa niewypłacalność musi dodatkowo powstać wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności. Czyli takich, które jednocześnie są niezwykłe, nietypowe i niezdeterminowane działaniem dłużnika, tudzież obiektywne.
W ust. 1 ww. artykułu ustawodawca podaje przykładowo sytuacje typowe i zależne od dłużnika, które jeżeli nastąpią i co ważne będą bezpośrednio przyczyniać się do niewypłacalności dłużnika to spowodują oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości. W szczególności wymienia się działania polegające na:
- zaciągnięciu zobowiązania przez dłużnika, kiedy ten jest już niewypłacalny, tj. niezdolny do regulowania wymagalnych zobowiązań pieniężnych albo
- rozwiązaniu stosunku pracy dłużnika z przyczyn leżących po stronie pracownika (np. rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika) lub
- rozwiązanie stosunku pracy dłużnika za jego zgodą (np. rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron).
Zobacz również serwis: W sądzie
Oprócz tego co wyżej, ustawodawca dodatkowo zawarł w art. 491³ ust. 2 p.u.n. postanowienie zgodnie z którym sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli w stosunku do dłużnika w okresie dziesięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości:
- prowadzono postępowanie upadłościowe lub inne postępowanie, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań albo w którym zawarto układ, lub
- prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym nie zaspokojono wszystkich wierzycieli, a dłużnik po zakończeniu lub umorzeniu postępowania zobowiązań swych nie wykonał, lub
- prowadzono postępowanie upadłościowe według przepisów tytułu niniejszego, jeżeli postępowanie to zostało umorzone z innych przyczyn niż na wniosek wszystkich wierzycieli, lub
- czynność prawna dłużnika została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli (tutaj odsyłam do art. 527 i następnych Kodeksu cywilnego).
Podsumowując należy pamiętać, że nie zawsze jest możliwe wydanie postanowienia o ogłoszeniu tzw. upadłości konsumenckiej. Dłużnik będący konsumentem nie ma obowiązku składania takiego wniosku, a jest to jedynie jego uprawnienie, z którego może skorzystać w każdym czasie bez względu na to, w jakim momencie pojawiły się oznaki jego niewypłacalności. Stąd należy zawsze przed podjęciem decyzji o złożeniu takiego wniosku przeanalizować czy nie zachodzą przesłanki uniemożliwiające ogłoszenie upadłości konsumenckiej wymienione w nin. artykule.
Zobacz również: Upadłość konsumencka - poradnik