Prawo do oddychania czystym powietrzem jako dobro osobiste - uchwała SN
O rozstrzygnięciu Sądu Najwyższego (sygn. akt III CZP 27/20) poinformował na swojej stronie internetowej Rzecznik Praw Obywatelskich.
Pytanie do Sądu Najwyższego skierował Sąd Okręgowy w Gliwicach, który rozpatrywał sprawę powództwa mieszkańca Rybnika przeciwko Skarbowi Państwa o zadośćuczynienie za smog. RPO przyłączył się do postępowania.
"Czy prawo do życia w czystym środowisku, umożliwiające oddychanie powietrzem atmosferycznym spełniającym standardy jakości określone w przepisach powszechnie obowiązującego prawa w miejscach, w których osoba przebywa przez dłuższy czas, w szczególności w miejscu zamieszkania, stanowi dobro osobiste podlegające ochronie na podstawie art. 23 w zw. z art. 24 i art. 448 Kodeksu cywilnego?" - brzmiało pytanie sądu w Gliwicach.
Posiedzenie Sądu Najwyższego odbyło się 28 maja. Rzecznika Praw Obywatelskich reprezentowała jego zastępczyni Hanna Machińska.
Na pytanie Sądu Okręgowego w Gliwicach Sąd Najwyższy odpowiedział negatywnie. Uznał, iż prawo do życia w czystym środowisku, umożliwiające oddychanie powietrzem spełniającym standardy jakości, nie jest dobrem osobistym podlegającym ochronie na podstawie Kodeksu cywilnego. SN podkreślił jednak, iż skutki zanieczyszczenia środowiska można zwalczać, powołując się na takie dobra, jak prawo do zdrowia, wolności czy prywatności.
Co oznacza uchwała Sądu Najwyższego?
"Sprawa wraca teraz do sądu okręgowego. Odpowiedź SN nie przesądza wprost wyniku tej sprawy. Oznacza ona bowiem, że procesując się w sprawie o czyste środowisko, nie można się powoływać na takie dobro osobiste" - czytamy na stronie RPO.