Kształcenie lekarzy. Nowe wytyczne MEiN dla uczelni medycznych wprowadzają zmiany kształcenia lekarzy - stawiają m.in. na praktyczną naukę zawodu i zdobywanie umiejętności komunikacyjnych. Studia medyczne zakończy jednolity wystandaryzowany egzamin praktyczny (OSCE).
- Kształcenie lekarzy - nowe standardy
- Więcej praktyki
- Umiejętności komunikacji lekarza z pacjentem
- Zmniejszona liczba godzin w naukowych podstawach medycyny
- Edukacja w zakresie komunikacji z pacjentem i etyki
- Najważniejsza zmiana w standardach nauczania
Kształcenie lekarzy - nowe standardy
Zakończyły się konsultacje publiczne projektu rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki, który zmienia rozporządzenie w sprawie standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, farmaceuty, pielęgniarki, położnej, diagnosty laboratoryjnego, fizjoterapeuty i ratownika medycznego.
Wprowadzone zmiany w nauczaniu zakładają między innymi to, że już w ciągu dwóch pierwszych lat nauki przyszły lekarz będzie poznawać wiedzę teoretyczną, jak i mieć kontakt z pacjentem.
Więcej praktyki
Zespół opracowujący nowe standardy kładł nacisk między innymi na zmniejszenie wymiaru zajęć obejmujących treści kształcenia o charakterze teoretycznym na rzecz zwiększenia zajęć w grupach, które obejmowały treści kształcenia o charakterze praktycznym; rezygnację z realizacji zajęć w formie seminariów na rzecz realizacji ćwiczeń́ w ramach praktycznego nauczania klinicznego na VI roku studiów. W projekcie praktycznego nauczania klinicznego na VI roku studiów założono, że te zajęcia będą służyły doskonaleniu w warunkach klinicznych efektów uczenia się uzyskanych w ramach zajęć z zakresu nauk klinicznych niezabiegowych i nauk klinicznych zabiegowych. Realizacja tego typu zajęć ma umożliwić studentom nabycie umiejętności samodzielnego wykonywania określonych czynności i procedur medycznych.
Weryfikację efektów uczenia osiągniętych w ramach grupy zajęć klinicznych będzie stanowić (Objective Structured Clinical Examination, OSCE) – wystandaryzowany egzamin praktyczny, obowiązkowy, zamykający VI rok studiów. Student będzie przygotowany do bezpośredniego wykonywania pracy lekarskiej.
Umiejętności komunikacji lekarza z pacjentem
Od dawna w środowisku studenckim, jak i nauczycieli akademickich – dyskutowana i postulowana była potrzeba zmiany standardów. Wśród założeń znalazło się m.in. ograniczenie przeładowania teoretycznego, zwłaszcza w trakcie pierwszych lat nauki, przy jednoczesnym braku kontaktu z praktyczną stroną przedmiotu studiów. W opinii ekspertów potrzebna jest weryfikacja oraz modernizacja efektów kształcenia, nie tylko w temacie wiedzy, ale także umiejętności. Zwracają ponadto uwagę na niedostateczne nabywanie w trakcie studiów umiejętności tzw. „miękkich” w rozumieniu kontaktu lekarza z pacjentem i jego rodziną oraz pracy w zespole interdyscyplinarnym.
Zmniejszona liczba godzin w naukowych podstawach medycyny
Jak mówi w wywiadzie dla nauka.trójmiasto.pl, dr hab. Maria Bieniaszewska, prodziekan Wydziału Lekarskiego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego i członek zespołu opracowującego zmiany, zmniejszona została liczba godzin w naukach morfologicznych (o 30 godzin) i naukowych podstawach medycyny (o 70 godzin). Zwiększona została zaś liczba godzin w naukach klinicznych. Zaznaczono przy tym konieczność rozwoju umiejętności komunikacyjnych. – Godziny te powinny zostać wykorzystane na rozwój w zakresie kompetencji miękkich w toku całych studiów. Odpowiednie zapisy podkreślające konieczność prowadzenia zajęć z kontaktów interpersonalnych w ramach zajęć klinicznych znalazły się w dokumencie – podkreśla dr Bieniaszewska.
Edukacja w zakresie komunikacji z pacjentem i etyki
Eksperci opracowujący zmiany kładli nacisk na kontakt lekarza z pacjentem i jego rodziną oraz pracę w zespole interdyscyplinarnym – ujęto to w grupie zajęć dotyczących nauk behawioralnych i społecznych z elementami profesjonalizmu. W tym punkcie dodana została komunikacja z uwzględnieniem idei humanizmu w medycynie, uznając to za również niezmiernie istotny element w nauczaniu medycyny.
Najważniejsza zmiana w standardach nauczania
Z ponad 140 umiejętności zawartych w praktykach na VI roku pozostawionych zostało jedynie 45 najistotniejszych, które student musi wykonać samodzielnie. VI rok medycyny opierał się na wymaganiach zawartych w książeczce umiejętności praktycznych studenta – w myśl tych założeń, student miał realizować zawarte tam umiejętności, opisane jako umiejętności wykonywane samodzielnie bądź współuczestniczyć w wykonywaniu tych czynności. Właśnie te kwestie były dyskusyjne, bowiem, jak wskazują eksperci – wiele z tych umiejętności tak naprawdę – nie była realizowana. Wpływ na taki stan rzeczy miał utrudniony dostęp do chorego lub też brak przypadków klinicznych w konkretnej jednostce chorobowej – głównie możliwości przeprowadzenia pewnych czynności medycznych, zabiegów.
Zmiany jakie dokonano, poprzedziła szczegółowa weryfikacja umiejętności zapisanych w grupie przedmiotów klinicznych niezabiegowych i zabiegowych. Pozostawione zostały wyłącznie te procedury, które w toku ogólnej dyskusji zostały uznane za niezbędne do podjęcia pracy po ukończeniu studiów.