W postępowaniu karnym kwestię tą reguluje art. 237 kpk. Przy czym na pojęcie podsłuchu procesowego składa się zarówno "kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych" (wspomniany art. 237), jak i "kontrola oraz utrwalanie przy użyciu środków technicznych treści innych rozmów lub przekazu informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną" (art. 241).
Z uwagi na ingerencję w podstawowe wolności obywatelskie zezwolenie na stosowanie kontroli i utrwalania rozmów leży wyłącznie w gestii sądu. Postanowienia w tym zakresie podejmuje sąd na wniosek prokuratora "po wszczęciu postępowania", przy czym może to być na etapie zarówno postępowania w sprawie jak i już na etapie postępowania przeciwko osobie. Jedyny wyjątek od wyłączności decyzji sądowych ustawa przewiduje dla wypadków niecierpiących zwłoki, kiedy to decyzję o zarządzeniu kontroli podejmuje władczo prokurator – z tym, że jest to decyzja tymczasowa. Decyzja ta podlega bowiem kontroli sądowej, ponieważ prokurator jest obowiązany zwrócić się w terminie 3 dni do sądu z wnioskiem o zatwierdzenie swego postanowienia. Jeśli sąd odmówi zatwierdzenia kontroli wówczas cały materiał dowodowy zgromadzony w ten sposób podlega zniszczeniu.
Zobacz: Kodeks postępowania karnego
Postanowienie sądu o zastosowaniu podsłuchu z oczywistych względów nie musi być doręczone zainteresowanemu. Ogłoszenie postanowienia o kontroli i utrwalaniu rozmów telefonicznych osobie, której ono dotyczy, może być odroczone na czas niezbędny ze względu na dobro sprawy. Przy czym w postępowaniu przygotowawczym odroczenie to nie może być dłuższe niż do czasu zakończenia postępowania przygotowawczego.
Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne tylko wtedy, gdy toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego przestępstwa dotyczy:
1) zabójstwa,
2) narażenia na niebezpieczeństwo powszechne lub sprowadzenia katastrofy,
3) handlu ludźmi,
4) uprowadzenia osoby,
5) wymuszania okupu,
6) uprowadzenia statku powietrznego lub wodnego,
7) rozboju, kradzieży rozbójniczej lub wymuszenia rozbójniczego,
8) zamachu na niepodległość lub integralność państwa,
9) zamachu na konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy, albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
10) szpiegostwa lub ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności "tajne" lub "ściśle tajne";
11) gromadzenia broni, materiałów wybuchowych lub radioaktywnych,
12) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi, środkami lub instrumentami płatniczymi albo zbywalnymi dokumentami uprawniającymi do otrzymania sumy pieniężnej, towaru, ładunku albo wygranej rzeczowej albo zawierającymi obowiązek wpłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach lub stwierdzenie uczestnictwa w spółce,
13) wytwarzania, przetwarzania, obrotu i przemytu środków odurzających, prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych,
14) zorganizowanej grupy przestępczej,
15) mienia znacznej wartości,
16) użycia przemocy lub groźby bezprawnej w związku z postępowaniem karnym,
17) łapownictwa i płatnej protekcji,
18) stręczycielstwa, kuplerstwa i sutenerstwa,
19) przestępstw określonych w rozdziale XVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) oraz w art. 5-8 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonego w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 708).
Zobacz: Czym jest niepoczytalność?
O ile ustawa obejmuje przedmiotowe ograniczenia kontroli rozmów do najcięższych przestępstw, o tyle podmiotowy zakres nie jest ograniczony. O ile tego wymaga prowadzone śledztwo podsłuch może obejmować osobę podejrzaną, podejrzanego, oskarżonego, pokrzywdzonego oraz każdą inną osobę, z którą może kontaktować się oskarżony albo która może mieć związek ze sprawcą lub grożącym niebezpieczeństwem, o ile w toku prowadzonego postępowania taką możliwość ujawniono. Jest oczywiste, że ocena okoliczności mających uzasadnić zastosowanie podsłuchu należy wyłącznie do sądu.
Materiał zgromadzony w wyniku kontroli rozmów jest materiałem niejawnym. Prawo do jego odtwarzania ma wyłącznie sąd i prokurator, a jedynie w sytuacjach wyjątkowych za zgodą sądu lub prokuratury policja.
Ustawodawca uregulował również kwestię możliwości wykorzystania materiału z kontroli rozmów w innej sprawie. Zgodnie z art. 237 § 8 kpk wykorzystanie dowodu uzyskanego podczas kontroli i utrwalania treści rozmów telefonicznych jest dopuszczalne wyłącznie w postępowaniu karnym w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, w stosunku do którego jest możliwe zarządzenie takiej kontroli. Jeżeli w wyniku kontroli uzyskano dowód popełnienia przestępstwa wymienionego w katalogu spraw w którym można prowadzić podsłuch, popełnionego przez osobę, wobec której kontrola była stosowana, innego niż objęte zarządzeniem kontroli, albo popełnionego przez inną osobę, prokurator w czasie trwania kontroli albo nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia jej zakończenia może wystąpić do sądu z wnioskiem o wyrażenie zgody na jego wykorzystanie w postępowaniu karnym. Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie wniosku w terminie 14 dni na posiedzeniu bez udziału stron.
Kontrola i utrwalanie rozmów telefonicznych mogą być wprowadzone najwyżej na okres 3 miesięcy, z możliwością przedłużenia, w szczególnie uzasadnionym wypadku, na okres najwyżej dalszych 3 miesięcy. Jeśli zgromadzony w ten sposób materiał okazał się nieprzydatny dla sprawy – prokurator występuje do sądu z wnioskiem o zarządzenie zniszczenia zgromadzonego materiału.
Na postanowienie dotyczące kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych przysługuje zażalenie. Osoba, której dotyczy postanowienie, może w zażaleniu domagać się zbadania zasadności oraz legalności kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd.