Można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że popełniłeś przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Do środków tych zaliczamy: poręczenie majątkowe, poręczenie społeczne, poręczenie osoby godnej zaufania, dozór policji, zawieszenie w czynnościach służbowych, zawieszenie w wykonywaniu zawodu, nakazanie powstrzymywania się od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów oraz zakaz opuszczania kraju (por. art. 249–277 Kodeks postępowania karnego).
Środkiem zapobiegawczym najmocniej ingerującym w Twoją wolność jest tymczasowe aresztowanie.
Musisz wiedzieć, że środków zapobiegawczych nie stosuje się w postępowaniu w sprawach o wykroczenia lub wykroczenia skarbowe (por. art. 113 § 3 Kodeks karny skarbowy).
Zobacz: Zaznajomienie z materiałami postępowania przygotowawczego
Czy mogę się bronić przed tymczasowym aresztowaniem lub innym środkiem zapobiegawczym?
Tak, oczywiście! Na postanowienie w przedmiocie każdego środka zapobiegawczego, więc nie tylko tymczasowego aresztowania, przysługuje zażalenie, które sąd rozpoznaje niezwłocznie po wniesieniu.
Musisz również wiedzieć, że środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.
W każdym czasie możesz złożyć wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Na postanowienie w przedmiocie Twojego wniosku przysługuje Ci zażalenie, z zastrzeżeniem jednak, że w przypadku wniosku dotyczącego tymczasowego aresztowania zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek ten został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania (por. art. 253, 254 Kodeks postępowania karnego).
Zobacz serwis: Postępowanie karne
Tekst pochodzi z poradnika wydanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości: "Obywatel w postępowaniu karnym" współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.