Jak wynika ze statystyk, w większości spraw karnoskarbowych postępowanie na etapie sądowym prowadzone jest w formie postępowania uproszczonego. Wynika to z faktu, iż przeważająca część postępowań przygotowawczych prowadzonych w trybie określonym Kodeksem karnym skarpowym to dochodzenia (prowadzi się je zawsze w sprawach o wykroczenia skarbowe oraz w większości spraw o przestępstwa skarbowe).
Przepisy dotyczące postępowania uproszczonego stanowią, że w przypadku niestawienia się na rozprawie oskarżonego, jest ono prowadzone pod jego nieobecność i ile tylko prawidłowo doręczono oskarżonemu wezwanie na rozprawę. Jeżeli nie stawił się również obrońca osoby oskarżonej – sąd może wydać wyrok zaoczny. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaśnienia.
Rozprawy głównej nie można jednak przeprowadzić w czasie nieobecności oskarżonego, jeżeli usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie rozprawy.
Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu. W terminie 7 dni od doręczenia odpisu wyroku zaocznego oskarżony może wnieść sprzeciw, w którym powinien usprawiedliwić swoją nieobecność na rozprawie.
Sąd nie uwzględni sprzeciwu, jeżeli uzna nieobecność oskarżonego na rozprawie za nie usprawiedliwioną. Na postanowienie to służy zażalenie.
Uwzględnienie sprzeciwu powoduje ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok zaoczny traci moc, dopiero wówczas gdy oskarżony lub jego obrońca stawi się na rozprawę. Gdy zaś osoba skazana zgadza się z wyrokiem wydanym pod jego nieobecność, staje się on wykonalny.
Zobacz serwis: Postępowanie karne