Podstawa prawna
Ustawodawca przewidział możliwość wstrzymania zastępczej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 65a Kodeksu karnego wykonawczego (dalej: k.k.w.), w sytuacji, gdy skazany oświadczy na piśmie, że podejmie się odbywania kary ograniczenia wolności i podda rygorom z nią związanym. Wówczas zgodnie z §1 k.k.w. sąd może wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w każdym czasie. Wstrzymanie zastępczej kary pozbawienia wolności następuje do czasu wykonania orzeczonej kary ograniczenia wolności. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca nie zakreślił skazanemu terminu na złożenie wniosku o wstrzymanie niniejszej kary, co oznacza, że wniosek może być złożony od momentu orzeczenia kary do momentu jej odbycia. Jedynym obostrzeniem jest fakt, iż nie jest dopuszczalne ponowne wstrzymanie wykonania tej samej kary pozbawienia wolności na podstawie przepisu § 1 k.k.w. co wynika z treści § 6 k.k.w. Mówiąc wprost, skazany dostał jedną szansę na zmianę niekorzystnego dla siebie orzeczenia sądu.
Złożenie wniosku o wstrzymanie zastępczej kary pozbawienia wolności jest bezpłatne.
Ponowne wykonanie kary
Wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności nie oznacza, że niniejsza kara nie będzie mogła być ponownie zarządzana. Stosownie do treści §2 k.k.w. sąd zarządzi wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, w sytuacji, gdy skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności. Wówczas, podobnie jak w przypadku §1 k.k.w. sąd określając wymiar pozostałej do wykonania kary kieruje się regułami z art. 65 §1 i §2 k.k.w.
W przypadku gdy skazany uchyla się od wykonania kary ograniczenia wolności, to sąd zarządza wykonanie kary w pozostałym do wykonania wymiarze, z zastrzeżeniem, iż jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności odpowiada dwóm dniom kary ograniczenia wolności zgodnie z treścią art. 65 §1 k.k.w. Dodatkowo ustawodawca przyjął, że jeżeli ustawa za dane przestępstwo nie przewiduje kary pozbawienia wolności, to wówczas górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy (art. 65 § 2 k.k.w.).
Zarządzenie zastępczej kary pozbawienia wolności odbywa się na posiedzeniu, w którym może wziąć udział skazany wraz z obrońcą, kurator oraz prokurator.
Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z wstrzymaniem czy zarządzeniem zastępczej kary pozbawienia wolności, to sąd określa w zaskarżalnym postanowieniu wymiar kary, która pozostała do odbycia.