Brak cech lub właściwości, o których konsumenci byli zapewniani w reklamie przez producenta może powodować również odpowiedzialność sprzedawcy, na podstawie niezgodności towaru z umową.
Niezgodność towaru z umową
Jest ona podstawą odpowiedzialności sprzedawcy oraz została określona w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Dokonując oceny, czy w danym przypadku zakupiony towar jest niezgodny z umową, należy brać pod uwagę nie tylko istnienie ewentualnych wad samego produktu, ale również przydatność towaru, jego funkcjonalność oraz użyteczność.
Tym samym towar nie będzie zgodny z umową, jeżeli nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, czy też nie posiada właściwości cechujących dany rodzaj towaru.
Zobacz również: Kiedy towar jest niezgodny z umową
Oprócz tego towar będzie niezgodny z umową jeżeli nie odpowiada oczekiwaniom dotyczącym tego towaru, opartych na publicznie składanych zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela. W szczególności, gdy nie odpowiada właściwościom, o których konsument został poinformowany w reklamie lub na oznakowaniu towaru.
Producent w reklamie proszku zapewnia, iż jego produkt usuwa plamy z ubrań w niskiej temperaturze. Brak takiej właściwości produktu może być zatem podstawą do reklamacji.
Oznacza to, że sprzedawca nie będzie mógł odprawić z kwitkiem konsumenta, argumentując że nie ponosi odpowiedzialności za zapewnienia reklamowe producenta.
Zobacz również serwis: Reklamacje
Odszkodowanie za nieuczciwe reklamy
Oprócz odpowiedzialności sprzedawcy poszkodowani konsumenci mogą również poszukać sprawiedliwości u samego producenta, który odpowiada za wyemitowanie nieprawdziwej reklamy. Konsumenci, którzy zostali pokrzywdzeni przez nieuczciwą reklamę mogą występować do sądów z powództwami odszkodowawczymi.
Nieprawdziwy przekaz reklamowy stanowi akt nieuczciwej praktyki rynkowej oraz wiąże się z wprowadzaniem konsumentów w błąd.
Jeżeli pomimo zakazu stosowania takich praktyk, przedsiębiorca w swojej działalności dopuszcza się nadużyć, konsument ma możliwość dochodzenia swoich praw w drodze sądowej. Z odpowiednim powództwem z tytułu stosowania nieuczciwych praktyk rynkowych można żądać zaniechania stosowania określonych praktyk, usunięcia ich skutków.
W szczególności poszkodowany konsument może żądać naprawienia wyrządzonej szkoda, a zwłaszcza unieważnienia umowy wraz ze zwrotem wzajemnych świadczeń oraz kosztów poniesionych przez kupującego związanych z nabyciem produktu.
Do wniesienia pozwu uprawniony jest konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony w efekcie stosowania zakazanych praktyk. Przy tym na wnoszącym pozew nie ciąży obowiązek udowodnienia faktu, iż działania czy zaniechania pozwanego przedsiębiorcy były nieuczciwe. W tej sytuacji to przedsiębiorca musi udowodnić, iż nie naruszył praw konsumenta.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. z 2007 nr 171 poz. 1206);
Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. 2002 nr 141 poz. 1176 z późn. zm.).