Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 29 sierpnia 1997r. stanowi, że komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Komornik działa na obszarze swojego rewiru, z tym, że wierzyciel ma prawo wyboru komornika w granicach właściwości sądu apelacyjnego.
Komornik nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie egzekucji, do którego prowadzenia jest właściwy. Z wyłączeniem spraw o egzekucję z nieruchomości komornika może na pisemny wniosek wierzyciela prowadzić egzekucję na obszarze właściwym dla sądu apelacyjnego jeżeli w zakresie prowadzonych przez tego komornika egzekucji zaległość nie przekracza 6 miesięcy. Zaległości oblicza się dzieląc liczbę spraw niezałatwiony w roku poprzednim przez średni miesięczny wpływ spraw w roku poprzednim – z wyłączeniem spraw o egzekucję świadczeń powtarzających się.
Komornik prowadzący egzekucję według wyboru wierzyciela zawiadomi o wszczęciu i zakończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadłaby zgodnie z właściwością lub podziałem czynności.
Ponadto wierzyciel, który zleca komornikowi prowadzenie czynności egzekucyjnych poza rewirem musi się również liczyć z obowiązkiem poniesienia dodatkowych kosztów takiego działania komornika. Bez względu na zwolnienie od kosztów egzekucji jest on zobowiązany w formie zaliczki pokryć koszty komornika obejmujące diety, przejazdy oraz koszty noclegu komornika.
Komornik za zgodą wierzyciela może przekazać całość lub część sprawy egzekucyjnej innemu komornikowi, jeżeli ten wyrazi na to zgodę. Przekazanie sprawy nie wpływa na wysokość opłat.
Należy również pamiętać, że w szczególnych przypadkach komornik może podlegać wyłączeniu od prowadzenia danej egzekucji. Do wyłączenia komornika stosuje się bowiem przepisy kodeksu postępowania cywilnego o wyłączeniu sędziego.
Źródło: www.forum.prawnikow.pl