Prawo do odstąpienia
Odstąpienie od umowy jest prawem każdego konsumenta i zostało zagwarantowane w art. 6 ustawy o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku. Zgodnie z tym przepisem nabywca ma 10 dni od chwili zawarcia umowy, w ciągu których może od niej odstąpić. Co do zasady taka rezygnacja nie może powodować powstania żadnej odpowiedzialności po jego stronie. Wszelkie inne postanowienia zawarte w treści umowy nie są niedozwolone, np. jak klauzula, która nakłada karę finansową za skorzystanie z prawa odstąpienia.
Zwrot kosztów przedsiębiorcy
Ustawa przewiduje jednak pewien wyjątek, zgodnie z którym w przypadku odstąpienia nabywca będzie musiał zmuszony zapłacić określoną kwotę. Umowa może zawierać zastrzeżenie zobowiązujące nabywcę do zwrotu przedsiębiorcy kosztów niezbędnych do zawarcia umowy (art. 7 ust. 2). Wtedy też odstępując od umowy nabywca będzie zobowiązany do ich zwrotu.
Przedsiębiorca nie może domagać się od nabywcy kosztów jeżeli takie postanowienie nie zostało zawarte w umowie.
Realnie poniesione wydatki
Potraktowanie przez ustawodawcę zwrotu kosztów w sposób wyjątkowy nie oznacza jednak, że przedsiębiorca może wyliczyć swoje koszty w sposób dowolny. W każdej sytuacji, gdy żąda on od nabywcy zwrotu określonej kwoty będzie musiał wykazać, iż stanowi ona równowartość realnie poniesionych wydatków. Przedstawienie zryczałtowanych kosztów, które przedsiębiorca zwykle ponosi przy umowach tego typu nie będzie uwzględnione.
Dodatkowo sumy, wskazane przez niego będą musiały pozostać w ścisłym związku z samym zawarciem umowy. Niezbędne będzie także wykazanie, iż były one niezbędne.
Niedozwolona klauzula umowna
Postanowienie umowne, określające kwotę przekraczającą realnie poniesione przez przedsiębiorcę koszty będzie stanowić niedozwoloną klauzulę umowną i nie będzie wiązać nabywcy. Odnosząc się do konkretnej sprawy przedsiębiorca może żądać zwrotu kosztów, jednak ich wyliczenie musi być realne i konkretne.
Podstawa prawna
ustawa z dnia z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. nr 74, poz. 855 z późn. zm.).